Zaterdag 19 augustus. Oliwa

Zaterdag 19 augustus. Oliwa

“Na 22 dagen, hier in Polen
maak ik het testament op van mijn reis.”

Zoals Boudewijn de Groot het al deed, doe ik het ook. Ach, het klopt natuurlijk niet helemaal, want ik ben ook in Litouwen, Letland en Estland geweest. Maar je gaat toch even de dingen op een rijtje zetten, gebeurtenissen relativeren, kortom nadenken over wat je allemaal hebt meegemaakt.

Ik zit hier in een goed hotel, Zajazd pod Oilwa, mooie kamer, goede wifi, goede verbindingen naar Gdansk en dichtbij de uitvalswegen. Vijf nachten voor 250 euro, inclusief uitgebreid ontbijt en een snoepje op je kussen. Nee heren, geen knappe vrouw, een echt snoepje. De bedden worden netjes verschoond, de badkamer is helder. de handdoeken stralen je tegemoet. en je hebt een eigen koelkastje waar je zelf je drankjes in kunt zetten. Er is alleen een dingetje: het wc-papier hangt links boven je hoofd. Van de week trok ik er een beetje hard aan en ik had niet door dat er een stuk op mijn schouder was gevallen, het stuk dat nog vast zat aan de rol. Dus toen ik van de badkamer naar mijn slaapkamer liep had ik een hele strook closetpapier achter me aan, net een sluier. Ik heb alles maar weer netjes opgewonden.

Verder valt me hier ook weer in het hotel op dat er weinig gesproken wordt. Als je ’s morgens de ontbijtkamer binnen komt, is het doodstil. Mensen groeten niet, heel soms, als het niet anders kan, wordt er een zacht “dobr” gemompeld, de afkorting van dzien dobre, dat goede morgen betekent.

Het tegenovergestelde is ook waar. Gisteren liep ik over de pier in Sopot en tot twee keer werd ik gewaarschuwd dat ik mijn vest bijna verloor. Ik deed het echt niet expres hoor om te kijken of er iemand zou reageren. Ook staan ze altijd voor je op in het openbaar vervoer, in tegenstelling tot Nederland.

Dan nogmaals die talen hè. Neem nu het volgende voorbeeld dat ik in een hotel tegenkwam op zo een dingetje wat je aan je deur hangt


“Olkaa Hyvä älkää häiritkö” en “Palun mitte häirida”
Gelukkig hing het er ook in het Engels: “Please do not disturb” oftewel “niet storen”.
Ik hoop tenminste dat het dat betekent. Stel je voor dat je het kaartje ophangt en dat het betekent: “Ik wil een gigolo hebben vanavond”. De gevolgen zijn dan niet te overzien. Het is allemaal moeilijk en ik denk dat ik volgend jaar naar een andere bestemming moet uitkijken.

Vannacht en vanmorgen vroeg regende het. Toen het even droog werd heb ik de auto weer netjes ingepakt, zodat ik morgen alleen nog maar een klein koffertje en een tas erin moet zetten. Ook de ramen heb ik schoongemaakt en het vuil van de Baltische staten verwijderd. De route heb ik uitgezet, voor als Tom het niet meer weet. Bij Swinoujscie moet je goed uitkijken, want daar hebben ze twee ponten over de Swina en je kan er maar met één met de auto. Google maps neemt in ieder geval de verkeerde pont.

Het hotel heeft allemaal prenten van vroeger aan de wanden hangen. Zo hangt er in mijn kamer een prent van “Ostseebad Glettkau”. Tegenwoordig heet de plaats Jelitkowo en is het het eindpunt van tram 6. Het maakt nu ook deel uit van Gdansk.
Men spreekt hier overigens van de driestad, trojmiasto, dat wil zeggen Gdansk, Sopot en Gdynia, een grote agglomeratie.

Welke boeken heb ik allemaal gebruikt? Hieronder een lijstje:
- insight guides Baltische staten
- ANWB wereldreisgids Estland, Letland en Litouwen
- Baltische zielen van Jan Brokken (dankjewel Aukje)
- het internet
- Michelin reisgids Polen
- ANWB gids Polen
- Capitoolgids Polen
- Capitoolgids Litouwen
- En nog is Polen niet verloren (Stephane Aloso en Thijs Papot)
- en verder boekjes die ik onderweg nog gekocht heb over Jugenstil ......
- “Een geschiedenis van Polen” van Louis Vos, Idesbald Goddeeris & Idesbald Goddeeris (HEEL DIK)

De titel “En nog is Polen niet verloren” is de eerste zin van het Poolse volkslied:
“En nog is Polen niet verloren, zolang wij leven”, een uitdrukking van pessimisme en hoop.

Goed, tot zover wat overpeinzingen. Vandaag was dus ook weer regen voorspeld, maar zoals ik de laatste tijd gewend ben was het weer droog vandaag met een lekker temperatuurtje. Daarom besloot ik vanmiddag te gaan wandelen. De kathedraal van Oliwa, waar ik vorig jaar ook geweest ben, is maar een kilometer hiervandaan dus dat vond ik net iets voor vandaag. Morgen zit ik de hele dag in de auto dus nu maar even wat beweging.

Ik ging de kathedraal binnen en het was echt de moeite waard. Ik ben er een tijdje gebleven want het orgel werd ook bespeeld. Ook hier weer met draaiende zon en sterren, trompetten die heen en weer zwaaiden en engelen die bewogen. Heel apart.
De kathedraal van Oliwa, waarvan ik jullie de Poolse naam zal onthouden, is gebouwd tussen de 13de en 18de eeuw en is gewijd aan de Heilige Drievuldigheid, de Heiligste Maagd Maria en de Heilige Bernardus. Het is de hoofdkerk van het Aartsbisdom Gdansk in Gdansk Oliwa. De kerk is 107 meter lang en daarmee is hij de langste kerk van Polen. Er zijn twee kerkorgels in de kathedraal. Het grote dateert uit de periode 1763-1788. Een kleinere dateert uit 2003 en heeft een 16de eeuwse ombouw. De ombouw van het grote orgel wordt beschouwd als de grootste orgelombouw ter wereld.

Ik had trek in een broodje en ik trakteerde mezelf op een hotdog. Daar heb je dan een bepaalde voorstelling van. Maar ik kreeg een soort half stokbrood, met sla erop, daarop een worst en er vanaf droop tomatenketchup. Eigenlijk stond het me gelijk al tegen, maar je kan het niet weggooien als iedereen naar je zit te kijken. Dus ik heb er maar wat van opgegeten maar toen er mensen weggingen heb ik vlug mijn broodje gedumpt. Ik hoef voorlopig geen hotdog meer. Maar ik verlang wel weer een keer naar gewoon “Nederlands” eten. Gewoon spinazie en aardappeltjes met een gehaktballetje en jus. Lekker.

In ieder geval wordt het morgen dus een reisdag via tweebaanswegen. En je ziet, ook al ga ik niet weg weet ik toch nog een paar pagina’s vol te schrijven.