alleen naar Polen

2 augustus
Omdat de dagen die achter me liggen nogal vermoeiend waren en aangezien ik een dame op leeftijd ben, had ik besloten vandaag maar eens een rustdag in te lassen. Dus ik schrijf vandaag over niets.

De rustdag had ik ook hard nodig om mijn blog bij te werken. Soms heb ik al een stuk en dan denk ik: “Waar had ik die informatie ook al weer gelezen?” En dan moet ik alles weer doorwerken. Maar ik ben nu bij en ik heb alles weer gevonden. Nadat ik de blog had bijgewerkt heb ik heerlijk op mijn balkonnetje op mijn eigen campingstoel van de zon genoten, die hier vanmorgen uitbundig scheen. Maar een mens kan niet te lang lui zijn en ik moet in beweging blijven. Daarom besloot ik een rondje Malbork te lopen. Stokken mee, regenjack mee en rugzak op.....moeder ging op stap. Ik heb het gevoel dat ik beter begin te lopen en ik word hier ook gedwongen om de hele dag trap te lopen. Ik slaap namelijk op de eerste etage. Dus trap op, trap af. En elke dag maak ik mijn rugzak zwaarder door er een pompoen bij te doen. Als ik dan weer naar school moet/mag ben ik met mijn backpack mèt laptop en iPad sneller boven dan de lift. Wacht maar af.

Het was gelukkig niet zo heet als vorige week. Toch vond ik het weer heerlijk om even onder de watervernevelaar door te lopen. Vervolgens ben ik een oude kerk ingegaan, zoals veel gebouwen ook uit baksteen opgetrokken. De oude vrouw die er zat was duidelijk blij een bezoeker te hebben en begon meteen een gesprek in het Pools met mij. Pas na een tijdje kon ik haar duidelijk maken dat ik geen Pools sprak. De naam van de kerk was de Sint Johanneskerk. De oudste resten dateren nog uit de tijd van de Ridders. Daarna is de kerk verschillende keren verwoest geweest en na 1945 is hij weer in delen gerestaureerd. Maar er moet nog veel gebeuren.

Ik liep verder en maakte nog wat foto’s. Een foto van het raadhuis en van een oude poort. Dat was nu een pub geworden. Hij heette Baszta. Mag je dan niet meer drinken en zeggen ze dan “basta”, het is genoeg? Ik weet het niet. Wat ik wel weet was dat het onheilspellend begon te donderen in de lucht. Maar ik had gefotografeerd wat ik wilde dus kon ik weer richting het huis gaan. Af en toe vielen er een paar druppeltjes maar die zag ik als een automatisch vernevelaar. Ik werd in ieder geval niet nat. Maar ik was blij dat ik toch weer een paar kilometer gelopen had.

Ik besloot om toch maar gelijk eten voor vanavond te halen. Ik wilde vanavond eens een echte lekkere Hollandse maaltijd maken: een biefstukje, aardappeltjes en sperziebonen. Bij nadere inspectie van de keukenlade bleek dat er geen aardappelschilmesje in lag, alleen een groot koksmes. En om daar nu de sperziebonen mee af te halen en de aardappeltjes te schillen.....Als me dat had gelukt had ik vandaag wel bij het jongleerfestival in Almere kunnen gaan staan.

In de winkel ging ik gelijk op zoek naar een aardappelschilmesje. Ze hadden gelukkig iets dat er op leek. Daarna groente en aardappelen. Dat was gemakkelijk. Ik ging naar de slagerij. Grote stukken vlees, karbonades, varkenspoten, hompen vlees waarvan ik niet wist wat het was.....en er lag een biefstukje bij. Nou ja, dat moest het denk ik voorstellen. Er zaten allemaal zenen omheen maar die kon ik wel even wegsnijden. Die mevrouw verzekerde me dat het “steki” was en ach, met wat champignons en een uitje zou het wel smaken.

Daarna moest ik dus champignons hebben. Kun je ook gewoon pakken en dan het liefst met een plastic weggooi handschoentje. Er naast stonden twee bakken met een deksel, dus ik dacht, mooi, vuilnisbakken. Maar toen ik de deksel optilde om daar mijn handschoentje in te gooien, bleek de ene bak gevuld te zijn met zuurkool en de andere met augurken. Hoe kon het ook anders? Ik heb het handschoentje maar in mijn zak gestopt. Toen op zoek naar de kruidenboter, maar dat heb ik niet kunnen vinden en ik had toch de champignonsaus al.

Met mijn inkopen ging ik naar huis en begon enthousiast te koken. De groente en de aardappelen waren al lekker gaar en moesten afgegoten worden. Maar er waren geen pannenlappen dus moest ik weer jongleren met de pannen. Het lukte me om alles afgegoten te krijgen. Biefstukje bakken, uitje erin en lekker champignons...om van te watertanden. De groente smaakte, de aardappels smaakten.....maar de biefstuk, ach, laat ik er maar over ophouden. Ik heb hem niet opgegeten en dan te bedenken dat ik zelden eten weggooi. Maar ik had al met al wel mijn buikje vol gegeten. En ik zit nu lekker aan de thee met een heerlijk chocolaatje erbij, want ik heb mezelf getrakteerd op een zakje Lindt chocolade. Nog even naar “De slimste mens” kijken en dan naar bed. Morgen nog een dagje Gdansk.