Helsinki of niet?

Zondag 6 augustus, Helsinki of niet?

Vanmorgen liep de wekker om kwart voor zes af. Ik stond op en keek naar buiten. Het leek wel nacht. Nu weet ik wel, voordat ik reacties hierop krijg, dat voor een heleboel van jullie zes uur sowieso nacht is, maar voor mij niet. Het goot nog van de regen en overal lagen grote plassen. En toen nam ik een hele belangrijke beslissing in mijn leven: “Ik ga vandaag niet naar Helsinki.” Demonstratief kroop ik mijn bed weer in en kroop diep, heel diep onder de dekens. Om acht uur werd ik weer wakker en dacht: “Oeps, nu vertrekt dus mijn boot.” Maar wat moet ik in Helsinki met stromende regen? Want ik had natuurlijk wel internet geraadpleegd of het daar niet toevallig heel zonnig was. Nee, ik was tevreden met mijn keus en mijn onderdanen, de dames voeten en knieën ook. Ik heb genoeg goede, en ook minder goede, boeken bij me. En ik kan plannen maken voor Tallinn, want morgen wordt het weer goed weer.

Ik keek uit het raam en zag iets vreemd op de perrons. Vuilniszakken die liepen? Gele, rode, blauwe, allerlei kleuren! Ik had natuurlijk mijn bril nog niet opgezet dus ik zag het niet zo helder. Met bril keek ik nog eens goed en....er staken hoofden uit. Het bleken mensen te zijn. Het was wel een gek gezicht. Want veel mensen hadden natuurlijk ook nog een rugzak op en dan is het helemaal een gewaggel.

Als ik het raam open zet gaat het wel stinken in de kamer van die dieseltreinen. Daarom heb ik een andere kamer gevraagd en die krijg ik zo. Eentje aan de stadskant, waarvoor ik dan weer wel extra betalen moet. Maar ik ga niet nar Helsinki dus dat kan bruin wel trekken.

Ik heb uitgebreid ontbeten met zicht op het perron. Gisteren stond hier volgens mijn zoon, en die kan het weten, een trein uit Rusland. Tja, daar zit je hier dan ook niet zo ver vandaan. Het ontbijt is over het algemeen een beetje standaard. Sap uit een automaat, brood, geroosterd brood, kaas, worst en iets dat ik niet thuis kan brengen. Het lijkt op een soort dikke brinta of havermout, waaraan ik mij maar niet heb gewaagd. Nee, er lagen ook een soort balletjes die me wel trokken. Toen ik het proefde smaakten ze naar frikandellen. Best lekker.

Daarna maar weer naar boven. Stukje schrijven, stukje lezen en een uurtje slapen. Vervolgens ben ik naar de receptie gegaan voor een andere kamer. En dat lukte. Schuin tegenover mijn eerste kamer kwam een “premium” kamer vrij met uitzicht op de oude stad. Daar moest ik voor drie dagen 10 euro in totaal extra voor betalen! Er is niet meer luxe, maar de kamer is wel veel ruimer en ik ruik en hoor de treinen niet meer.

Dus alle spullen naar de andere kamer en vervolgens viel ik weer in een diepe slaap. Toen ik om half drie wakker werd leek het wat droger te worden. Af en toe kon ik zelfs een klein stukje blauw onderscheiden. Ik vond dat het tijd werd om eropuit te gaan. Regenjack mee, stokken mee en wandelen maar. Ik zit in een hotel schuin tegenover de oude stad dus die loop je zo in. Tenminste, als je in de benedenstad blijft. Maar ik wilde naar de bovenstad, naar de Domheuvel (Toompea). En dat is wel even wat trappen omhoog. Je moet immers 35 meter overbruggen. Nu was het voor mij een voordeel dat het niet zulk mooi weer was. Ik kon rustig de trappen oplopen, af en toe uitrusten en dan weer verder gaan. Geen groepen Japanners met een vlaggetje, geen groepen Duitsers met een parapluutje, geen Fransen, Spanjaarden of Italianen. Iedereen was gewoon lekker aan boord van de cruiseschepen gebleven. En dan zie je een oud centrum met weinig bezoekers, zodat ik nu foto’s kon maken van plekken waar dat normaal niet kan.

Hijgend kwam ik dus boven en ik genoot op het uitzichtsplatform van de omgeving: de stad met op de achtergrond de zee. Ook hier lagen op de grond weer van die lekkere klinkertjes, maar gelukkig waren er op veel plaatsen grote tegels aan de kant, zodat er toch nog wel te lopen viel voor mij.

Als eerste bezocht ik de Alexander Newskikathedraal. Deze Russisch orthodoxe kerk werd eind 19de eeuw gebouwd om de russificatiepolitiek van het tsaristische Rusland kracht bij te zetten. Ik vond de sfeer hier veel minder intiem dan in het kleine kerkje in Riga. Hier geen bedekte hoofden; eigenlijk werd er hier helemaal niet op kleding gelet. Ook hier was het weer erg rustig.

Daarna ging het verder door de kleine steegjes en straatjes. Ik wilde in eerste instantie gewoon lekker sfeer proeven. Tijdens mijn wandeling moest ik op zeker moment een keuze maken: ging ik via het steile Kortbeen (Lühike jalg) of Langbeen (Pikk jalg) naar beneden? Van oudsher verbonden deze twee straatjes de benedenstad met de bovenstad. In de benedenstad woonden vroeger de handwerkers en de kooplieden, op wie het stadsrecht van toepassing was. In de bovenstad woonden de adel en de geestelijkheid, voor wie het kerk- en landrecht golden. En deze twee groepen leefden altijd in onmin met elkaar. Daarom werden er muren, torens en poorten tussen de twee delen opgetrokken. Later zou de muur “de Muur van Wantrouwen” worden genoemd.

Ik nam een klein stukje van de Kortbeen en kwam weer bij een stadsmuur met een poort uit. Er was ook weer een uitzichtspunt. Maar een blik op het verdere verloop van dit straatje overtuigde me dat ik beter via de Langbeen kon lopen, omdat ik daar minder risico op vallen liep. Een stukje verder kwam de Kortbeen weer op de Langbeen uit en ook hier zag ik dat ik de goede keus gemaakt had. Over de Kortbeen kwamen vroeger de voetgangers, terwijl over de minder steile Langbeen ook paard en wagen naar boven konden komen.

Het werd langzamerhand weer wat later en ik moest toch weer op zoek naar een geldautomaat. Die liggen hier niet voor het oprapen en ik wil altijd geld genoeg op zak hebben om minimaal een taxi naar het hotel te kunnen nemen. Het was nu zes uur en ik had toch wel een beetje trek, zodat ik op het raadhuisplein, waar ik morgen naar toe ga, wat gegeten heb. Nou ja, wat? Ik kreeg zo een grote portie dat ik slechts de helft op kon.

En toen moest ik weer terug. Ik had echt een paar uur gelopen, van kerk naar kerk, van muurtje naar muurtje, en toch bleek ik vlak bij het hotel te zijn. Gelukkig maar, want het begon behoorlijk te regenen en ik kwam ook nat in het hotel aan. Maar een warme douche is dan erg lekker en dan knap je zo weer op. Ik heb in ieder geval vandaag wat gedaan. En als ik naar buiten kijk stroomt het nu nog van de regen. Maar alles dat vandaag valt, valt morgen niet. Een wijze uitspraak van mijn vader.