Woensdag 16 augustus. Westerplatte

Woensdag 16 augustus. Westerplatte

Toen ik naar de weersverwachting keek, zag ik dat het vanmiddag zou gaan regenen. Vanmorgen waren de verwachtingen uitstekend, dus daarom maar weer vroeg op pad. Omdat ik de laatste dagen veel gereden had wilde ik het een beetje “dicht bij huis” houden.

Toen ik vorig jaar in Gdansk was gingen er regelmatig boten naar Westerplatte. Ik was toen niet in de gelegenheid om dat te bezoeken, dus dat kon ik nu mooi doen. Het ligt op ongeveer 20 minuten rijden van het hotel, een mooie afstand.

Om hem niet teleur te stellen liet ik Tom de weg wijzen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf een andere route genomen zou hebben. Hij kan namelijk niet zien of er kinderhoofdjes liggen of niet. Dus hij leidde me langs allerlei achteraf straatjes. Maar uiteindelijk kwamen we toch in Westerplatte aan.

Westerplatte is een schiereiland in Gdansk in het stroomgebied van een van de zijtakken van de Wisla (Weichsel). Van 1925 tot 1939 was hier een Pools militair depot gelegen. Hier gaven de Duitsers met hun eerste vijandelijkheden de aanzet tot de Tweede Wereldoorlog. Op 1 september 1939 opende de pantserkruiser Schleswig-Holstein om 4.47 uur het vuur op het Poolse garnizoen bij het militaire transportdepot, dat hier in 1924 op last van de Volkenbond was aangelegd. De Duitsers dachten Westerplatte in een paar uur te kunnen innemen. Hoewel
het garnizoen qua manschappen en materieel geen partij was voor de Duitsers, zouden de 182 soldaten onder bevel van majoor Henryk Sucharski pas op 7 september capituleren, na een verbeten strijd waarmee ze de bewondering afdongen van de Duitsers. De heldhaftige commandant kreeg bij zijn overgave een militair eerbetoon en mocht in de gevangenis zijn zwaard bij zich houden. Op 21 september kwam Hitler zelf de plaats in ogenschouw nemen, waar meer dan driehonderd Duitsers en slecht 15 Polen waren gesneuveld. Een van de hevig gebombardeerde gebouwen staat er nog steeds, als gedenkteken, en in een voormalige wachtpost is een klein museum ingericht. De heldenmoed van de soldaten werd een symbool voor het Poolse verzet tegen de Duitse overheersing.

In 1968 is een Monument onthuld voor de verdedigers van Westerplatte. Het monument is 25 meter hoog en staat op een heuvel van 22,5 meter. Het symboliseert het Poolse verzet en het verbeeldt een zwaard dat in de grond is geplant. Overal op het terrein zie en lees je de waanzin van de oorlog, maar als ik om me heen kijk is er niet veel geleerd van deze tijd.

Paus Johannes Paulus I heeft hier, op Westerplatte, op 12 juni 1987 een plechtige mis opgedragen.

Ik was er lekker op tijd en dat betekent altijd dat er parkeerplaats genoeg is. Je betaalt per uur en je krijgt een briefje met de aankomsttijd. Ik liep langs de tentjes richting monument. Hier werd weer andere koopwaar aangeboden: zuurstofmaskers, geweren (namaak), camouflagepakken......allerlei oorlogstuig. Kleine kinderen spelen daar met net gekochte tankjes.

Het is een vrij groot museumterrein met overal wel een aandenken aan de hevige strijd en langs de route staan bordjes wat er op die plek gebeurd is. Het is best een flinke wandeling naar het monument en daarna moet je nog de nodige trappen op. Maar gelukkig, ook hier stonden weer overal bankjes. En het was mooi weer, de temperatuur was opgelopen tot 26 graden.

En terwijl ik stond te kijken liep er net een ferry binnen in de haven van Gdansk. Het was een heel groot schip dat feilloos achteruit de rivier op voer. Het was de Wawel, een ferry die de verbinding onderhoudt tussen Gdansk en Nynäshamn in Zweden. En dat terwijl Gdansk niet echt een grote haven heeft. De havenstad van deze regio is Gdynia.

Op weg naar de parkeerplaats heb ik nog even over de Oostzee uitgekeken. Aan de ene kant de kleine haven van Gdansk, aan de andere kant de kust met Sopot met in de verte de kranen van Gdynia.

Ik vond het wel weer genoeg voor vandaag en zocht de auto op. Je wilt het niet geloven, maar de hele parkeerplaats was weer overvol. Terwijl ik naar huis reed moest ik nog even denken aan dat wat een oud-collega van mij schreef: “Je hebt straks thuis niets meer te vertellen.” Ik vertel natuurlijk niet alles en dat doet me even aan een liedje denken van Peter Sarstedt:

“But where do you go to my lovely
When you're alone in your bed
Tell me the thoughts that surround you
I want to look inside your head, yes I do”

Ik vertel dus lekker niet alles en jullie kunnen ook niet in mijn hoofdje kijken.

Vandaag was ik om kwart over een terug in het hotel en ik heb de middag gebruikt om eens lekker bij te slapen, omdat het toch om een uur of half vier begon te regenen.