dinsdag 15 augustus. Gdansk

Dinsdag 15 augustus. Gdansk

Vandaag kreeg ik een reactie van iemand die zei dat ik straks thuis niets meer te vertellen had. Nou, ik heb nog genoeg te vertellen. Ik ga jullie niet alles aan de neus hangen. Al mijn liefdesavonturen bijvoorbeeld. En bovendien zou ik al mijn avonturen niet even in een gesprekje kunnen doen of via de telefoon. Dan gaat het toch meestal over de kinderen, kleinkinderen, werk of gezondheid. En bovendien vergeet ik zo zelf ook niet wat ik allemaal meemaak.

Vandaag had ik ook weer het een en ander op het programma staan. Maar eerst maar eens ontbijten. Het ontbijt werd vandaag gegeven in de galahal, waarvan ik jullie gisteren een afbeelding heb gestuurd. Het ontbijt in dit soort accommodaties is geweldig en overvloedig. Een tafel van ongeveer 8 meter waar een kok gerechten voor je bereidt die je hebben wilt. Gebakken eieren met naar keuze spek, kaas en tomaat. Er stonden nog twee schaaltjes bij maar ik weet niet meer wat daarin zat. Hij bakte op verzoek ook wel even pannenkoeken voor je. Aan dezelfde tafel stonden de gekookte warme worstjes, de roereieren en de gebakken worstjes.

De volgende tafel van ongeveer 4 meter bevatte allerlei kaassoorten, gevulde eieren, eiersalade, makreelmousse en allerlei verse salades, tomaten en komkommer. En dan ben je er nog niet. Nog zo een tafel met allerlei vleeswaren, patés, fruit, yoghurt, granen en jams. En dan natuurlijk nog de tafel met allerlei luxe broodjes toastbrood, stokbrood en “gewoon” brood. Als drinken kon je kiezen uit verschillende sappen, koffie en thee. En dan te bedenken dat ik het maar bij twee broodjes houd. Als ik elke dag alles zou eten zou ik “tonnetjerond” terugkomen. De worstjes en eieren laat ik sowieso voor wat het is. Ik heb vergeten de “melksoep” te noemen, die ik ook maar heb laten staan.

Het was overigens wel erg stil in de zaal. Er waren wel een aantal tafeltjes bezet, maar toch. Ik keek op mijn horloge: half acht. Toen besefte ik dat ik natuurlijk mijn horloge weer een uur terug moest zetten, want in Polen is het even laat als bij ons.

Toen ik uit wilde checken bleek dat ik nog 5 euro voor de parkeerplaats moest betalen en ik kreeg een uitrijdkaartje. Toen ik bij de slagboom aankwam werkte het niet en de enige woorden die de onvriendelijke portier uit kon brengen was “recepcion”. Ondanks mijn protest bleek hij dat woord maar te herhalen. Ik moest weer terug. Dus auto weer geparkeerd en ik kreeg een nieuwe uitrijdkaart, die het gelukkig wel deed.

En zo reed ik al vroeg door het Poolse land met een temperatuur van 17 graden. Het was nog vroeg. Ik wilde vandaag nog een keer naar Swieta Lipka, de bedevaartsplaats waar ik vorig jaar ook geweest ben. Daarom ga ik hem nu niet beschrijven, maar het is een hele mooie kerk met een bijzonder orgel, waarbij alle beeldjes kunnen bewegen als het bespeeld wordt.

Op de invalideplaatsen stonden allerlei stalletjes, dus daar kon ik niet staan. Ik zocht verder. Het was wel heel erg druk. Een stukje verderop vond ik gelukkig een plaatsje.
Hier waren ook weer, net als gisteren in Trakai, mensen die de tuinen opgeofferd hadden en er een parkeerplaats van gemaakt hadden, alleen om extra geld bij te verdienen. Maar ik stond op een echte parkeerplaats.

Het was wel heel erg druk. De mensen stonden op de trap bij de kathedraal en er was een mis aan de gang, die ook buiten uitgezonden werd. Het kwartje viel bij mij. Dat ik juist vandaag hier moest zijn. Het was 15 augustus, Maria-Tenhemelopneming of Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart, een grote feestdag in de katholieke wereld. Daarom was het zo stil onderweg en daarom was het hier zo druk. Het was wel weer even fijn om hier geweest te zijn.

Ik zocht de auto weer op. Wegrijden was niet erg gemakkelijk want ondertussen waren er heel veel auto’s bijgekomen. De parkeerplaats stond helemaal vol en de auto’s werden naar een noodparkeerplaats geleid. Maar er stond een hele lange file vanaf beide kanten te wachten op een parkeerplaats. En daar moest ik tussendoor. Maar het lukte en ik reed naar het nabijgelegen Reszel, waarvan ik wist dat er een burcht en een grote kerk in baksteengotiek stonden. Het was vlakbij en vorig jaar had ik dat gemist. Dus nu had ik een tweede kans. Het was er heerlijk rustig en ik kon lekker fotograferen.

Reszel ligt strategisch aan de voet van een steile heuvel boven de rivier de Izera. Het werd in de 13de eeuw gebouwd door de Ridders van de Duitse Orde. Het karakteristieke stratenplan in de vorm van een schaakbord rond een piepklein centraal marktplein (Rynek) is tot op heden intact gebleven. Op dit plein werd in 1808 de laatste heks van Europa verbrand.

Midden op het plein staat het raadhuis dat in 1815 in classisistische stijl werd herbouwd. De grote 14de eeuwse bakstenen Petrus-en-Pauluskerk heeft een massieve vierkante toren van 65 meter hoog. Twee oude bruggen uit de 14de eeuw verbinden nog steeds de beide kanten van de kloof die de rivier heeft uitgesleten.

Het gotische kasteel uit 1350 met zijn torens, dat boven de rivier verrijst, heeft identiteit gegeven aan het plaatsje. Het speelde een sleutelrol bij de verdediging van Pruisen. In de 16de eeuw verloor het zijn militair belang en daarna kreeg het verschillende andere functies. In 1822 werden de refter en de bisschoppelijke vertrekken verbouwd tot een protestantse kerk, waarop een toren werd geplaatst die van beton lijkt. In het kasteel is nu een museum.

In de buurt van Reszel is ook de Wolfsschanze. Dit was het hoofdkwartier waar Adolf Hitler meer dan 800 dagen (2/3 van de tijd) verbleef in de periode van 23 juni 1941 tot 20 november 1944. Hoewel het een zwaar beveiligd complex was, werd er op 20 juli 1944 in het Pruissische hoofdkwartier een bomaanslag op Hitler gepleegd door een groep officieren onder leiding van kolonel Claus von Stauffenberg. De aanslag mislukte, doordat de bom onder een zware tafel stond. Er vielen enkele doden maar Hitler werd slechts lichtgewond.

Maar ik had al besloten om dit complex niet te bezoeken. Het was voor mij moeilijk begaanbaar terrein waar het bovendien wemelde van de muggen. Ik reed dus verder naar de volgende plaats op mijn lijstje: Grunwald, twee uur verderop. Onderweg was het heel erg druk want er werd op diverse plaatsen aan de weg gewerkt, wat voor veel oponthoud zorgde.

Bij Grunwald heeft zich in 1410 de Slag bij Grunwald afgespeeld. De omgeving waar zich dit alles afspeelde, lijkt totaal niet te zijn veranderd. Op die vredige grasvelden speelde zich op 5 juli 1410 de belangrijkste middeleeuwse veldslag plaats die Europa ooit had meegemaakt en die voor de eerste keer het lot van Polen zou bezegelen. Bij deze bloedige veldslag, waaraan ongeveer 60.000 manschappen deelnamen, werden de Ridders van de Duitse Orde verslagen door een gecombineerd Litouws-Pools leger onder aanvoering van de Poolse koning Wladyslaw II Jagiello. Deze gebeurtenis van nationaal verzet wordt jaarlijks herdacht met een groot middeleeuws feest van een paar dagen, waar ridders van “congregaties” uit alle hoeken van Europa elkaar treffen. Op de top van de heuvel staat een dubbelmonument uit 1960: een van 11 meter hoge metalen palen en een van steen.

Nu waren er natuurlijk weer de tentjes, je kon met pijl en boog schieten, op een paard zitten, je verkleden als ridder of jonkvrouw, hetgeen ik maar achterwege heb gelaten.

Toen werd het tijd om richting hotel te rijden, ook ongeveer anderhalf uur rijden. Tom wilde via de tolweg langs Gdansk en ik wilde via de provinciale weg door Gdansk. We kregen ruzie want hij bleef maar herhalen dat ik moest keren. Maar ik rijd en hij niet. Hij zei even niets meer. Dus dwars door Gdansk, over het stationsplein en toen richting Oliva, waar mijn hotel staat. Dat was snel gevonden en toen ik binnenkwam keek de receptioniste me aan en zei: “U bent Elly”. Gewoon, vertrouwd, hoewel ik er nog nooit geweest ben. Ik heb hier een mooie kamer, goed internet, een lift en lekker eten. Kortom, ik heb het naar mijn zin. Hier blijf ik voorlopig 5 nachten.