op reis door de Baltische staten

Zondag 30 juli.

Daar reed ik vanmorgen om zes uur op de dijk van Enkhuizen naar Lelystad, moederziel alleen. Nou ja, moederziel alleen. Toevallig hadden honderdduizenden muggen besloten om daar om zes uur te gaan vliegen. Bovendien had een deel van die muggen het in hun hoofd gehaald om zelfmoord te plegen. Mijn voorruit, mijn grill en mijn motorkap waren bedekt met één grote, dikke drab van muggen. Hoezo auto schoonmaken als je op vakantie gaat? Na twintig minuten rijden is hij toch weer vies en sta je weer te poetsen zodat je weer door de ramen kunt kijken.

Op de muggen na was het buitengewoon rustig op de weg. Ik kreeg er zelfs slaap van. Lekker radiomuziekje, een snoepje, een krentenbolletje en wat drinken. Maar daarvan moet je weer naar de wc. En ik was mijn plaszak vergeten. Die schijn je bij de Blokker te kunnen kopen. Ik had wel genoeg zakken bij me: broodzakken, vuilniszakken, kledingzakken, maar geen plaszakken.

Ik vervolgde mijn weg door de diverse provincies van Nederland. Flevoland, Friesland en Groningen. Na ruim twee uur passeerde ik de grens bij Nieuweschans. Zo heb ik het tenminste geleerd. Tegenwoordig heet het Bad Nieuweschans. Het was nog steeds rustig op de weg. Ik reed langs Leer en Oldenburg, waarna ik Bremen bereikte. Daar kwam ik op de grote weg van Bremen naar Hamburg terecht. Meestal is die erg druk, maar nu kon je er toch flink doorrijden. De problemen begonnen pas net ten noorden van Hamburg, waar ze kilometers lang met de weg bezig waren. Er was echter geen file en met een gangetje van 60 kilometer gaat het dan toch goed. Eindelijk kwam de afslag Kiel in zicht. De drukte was weg, alleen moest ik nog naar de haven zien te komen. Maar overal stond Ostuferhafen Klaipeda goed aangegeven.

Ik kwam op een rommelig haventerrein terecht. Daar parkeerde ik de auto op een vrij kleine parkeerplaats en ging de terminal in om in te checken. Daar moest je een nummertje trekken en na ongeveer een half uurtje kon ik inchecken. En toen begon het lange wachten. Ik was om half een aangekomen en om half zes kon ik pas de boot op. Ik was echter erg moe dus ik heb mijn stoel achterover gezet en ik ben in een diepe slaap gevallen. Toen ik wakker werd was de parkeerplaats ineens vol. Zelfs naast mij stonden mensen en ik heb er niets van gemerkt! Ik ben een beetje heen en weer gaan lopen en heb hier en daar een praatje gemaakt. Over het weer, de parkeerplaats, het inchecken...... Ook vertelde ik dat de luxe auto’s helemaal onder in het ruim moesten parkeren, waardoor sommigen het Spaans benauwd kregen. Grappig hoor, en ik dikte het ook nog een beetje aan. Ik zei nog dat het in de informatie op internet stond en dat er beneden geen lift was. Het stond er echt duidelijk:

“Für Fahrzeugpassagiere. Aus Ladungstechnischen Gründen muss Ihr Fahrzeug in den tiefer gelegenen Fahrzeugdecks gestaut werden. Von dort aus gibt es keinen Aufzug zu den Passagierdecks, sondern nur ein sehr schmales Treppenhaus.”

Toen ik het voor het eerst las schrok ik wel. Ik heb direct het reisbureau gemaild dat trappen lopen voor mij geen optie was en die zouden ervoor zorgen dat ik op een hoger gelegen dek kon parkeren.

Om vier uur kwam er wat beweging in de zaak. De Regina Seaways meerde af en na een tijdje kwamen er veel trucks en auto’s met of zonder caravan af rijden. Alles reed door elkaar. In ieder geval was de boot weer gerepareerd. Want een aantal dagen eerder was de boot onklaar geraakt. Machinepech! Ik zag op internet dat hij niet had kunnen vertrekken uit Klaipeda. Hij moest gemaakt worden.
ROUTE KIEL - KLAIPEDA
Auf Grund eines Maschinenschadens fallen folgende Abfahrten der REGINA SEAWAYS leider aus.
24.07.2017 - Abfahrt ab Klaipeda um 21:00 Uhr
25.07.2017 - Abfahrt ab Kiel um 20:00 Uhr
Für weitere Informationen setzen Sie sich bitte mit unserem telefonischen Kundenservice unter +49 (0)40 3890371 in Verbindung.

Maar nu voer hij dus weer. Ik moest om half zes gaan rijden maar om vijf uur gingen mensen al in de rij staan. En omdat we allemaal kuddedieren zijn startte ik de motor en ging ik ook maar in de rij staan. Het werd steeds chaotischer. Auto’s die van de boot afkwamen moesten tussen de wachtende rijen auto’s door zien te komen.

Eindelijk ging het loket open waar we langs moesten rijden en waar nog werd gekeken of alles wel klopte. Vervolgens werden we in rijen opgesteld. Er was nog een Nederlander die niet in de hal ingecheckt had en die werd teruggestuurd. Die was boos en had flink de pest in. Onterecht, want je moet gewoon de papieren goed doorlezen.

Met een busje voor ons werden we over het havengebied naar de boot geloodst. De andere luxe auto’s moesten doorrijden, de buik van het schip in, maar ik moest aan de kant wachten tot ik erop mocht. Zo kon ik goed kijken hoe al die vrachtwagens erop gereden werden en hoe handig aanhangers naar boven gemanoeuvreerd werden. Na een poosje mocht ik er ook op. Links steil omhoog. Nou, dat kan ik wel hoor. Ik kwam terecht op dek 4. Daar moest ik de auto keren en recht achteruit rijden. Zelfs dat lukte. Ik stond vlak naast de lift, ideaal.

Ik pakte mijn spulletjes en ging op zoek naar mijn hut. Ik kon er echter niet in want het kaartje waarvan ik dacht dat het de sleutel was paste niet op mijn slot. Ik moest hem nog bij de registratie inruilen voor een echte sleutelkaart.

Mijn hut lag aan de voorkant van het schip, met een groot raam erin. Eigenlijk sliep ik onder de kapitein. Ik bedoel natuurlijk onder de stuurhut, anders gaan mensen weer verkeerde dingen van mij denken. Het was alleen jammer dat het raam een beetje hoog zat; ik moest gaan staan om naar buiten te kunnen kijken en bovendien stond mijn bed overlangs voor dat raam. Maar ik had verder alles: vers fruit, een eigen douche en toilet en een koelkastje. Er waren wel overal veel kleine vliegjes.

De boot vertrok op tijd en we voeren de Kielerförde door. Het was rustig weer en de boot bewoog amper. Het was vrij comfortabel. Tijdens de vaart door de Förde had ik het diner. Het was goed en ik maakte al snel kennis met mensen uit Heidelberg in Duitsland. Ik keek naar buiten en er was geen land meer, zelfs geen boot meer te zien. We waren nu helemaal alleen. Ik zocht mijn hut maar weer op en ging het gevecht aan met internet. Of ik snap het niet of het werkt niet. In ieder geval lukte er helemaal niets. Ik miste A3 van mijn werk; die had het beslist voor mij opgelost.

Omdat ik moe was besloot ik vroeg te gaan slapen en dat is me goed gelukt. Ik ben wel een paar keer wakker geworden maar daarna ben ik meteen weer ingeslapen.