Zondag 20 augustus. Swinoujcie

Zondag 20 augustus. Swinoujcie.

Vanmorgen zou het regenen, maar weer was er geen regen te zien. Sterker nog, er was vanmorgen geen wolkje aan de lucht. Ik heb deze vakantie toch wel echt heel veel geluk met het weer. Op de boot was het wat minder, een beetje druilerig, maar ik kon de volgende avond in Klaipeda toch buiten op een terras eten (zonder terrasverwarming). De dagen in Riga waren ronduit heet. Onderweg naar Tallinn, toen ik er al bijna was, begon het te regenen. Ook zondagochtend regende het, waardoor ik niet naar Helsinki ben gegaan. Maar ’s middags werd het droog en kon in Tallinn bekijken. Daarna heb ik eigenlijk overdag geen regen meer gehad en heb ik alles kunnen doen wat ik wilde. De foto’s die ik stuur zijn dus niet gefotoshopt. De regendagen zijn dus nog niet eens op een hand te tellen. Als het al regende, was het vooral ’s nachts, zoals in Vilnius. Maar overdag weer heet.

Nadat er gisterenavond al uitgebreid afscheid van mij genomen was in het hotel, kwam vanmorgen ook nog een andere receptioniste afscheid van me nemen. Zij weten dat ik hun hotel op de blog heb gezet. Ik dacht nog: misschien hoef ik niet te betalen maar mooi wel.

Er was best wel wat verkeer onderweg, maar het reed flink door. Vrachtwagens waren er haast niet. Het landschap, zeker aan de rechterkant, dus aan de kant van de kust, is vaak erg mooi. Je rijdt weer hele stukken tussen bomen door en het landschap is geaccidenteerd. Dan is het weer heuvelachtig, gaat het steeds op een neer, dan is het weer een stukje vlak. Ik begin ook al aardig aan het Poolse rijden te wennen, maar ik haal niet veel in. Je ziet wel verschil met vorig jaar. Het wegdek is op een aantal plaatsen sterk verbeterd en er wordt aardig aan de weg getimmerd.

Ik zou hier niet gauw met een caravan gaan rijden. Ze waren er wel, maar het was gewoon link. Er reed een Engelsman met een grote caravan en steeds word je ingehaald want hij reed niet harder dan 70 kilometer. En dan word je vaak gesneden.

Eigenlijk kon ik lekker opschieten, waardoor ik de mogelijkheid had nog even een kleine omweg te maken naar Kamien Pomorski, een uithoek van Polen. Maar ik had ergens gelezen dat hier een prachtige kerk moest staan. Bovendien moest het plaatsje schilderachtig liggen aan de Kamiener bodden, dat enerzijds in open verbinding staat met de Oostzee en anderzijds met het Stettiner haf. Het plaatsje staat lang niet in alle gidsen. Ik vond er wat over in een gids uit 1991.

In de 12de eeuw was Kamien Pomorski de hoofdstad van de hertogen van Pommeren en de zetel van een bisdom, maar door de verzanding van de monding van de rivier de Dziwna nam het in betekenis af. Nu is het nog steeds een vissersdorp.

Uit de glorietijd zijn enkele belangrijke bouwwerken bewaard gebleven, waaronder de kathedraal, die tot de fraaiste bouwwerken van Polen behoort. In 1175 werd begonnen met de bouw van een romaanse kerk, maar naarmate de bouw vorderde ging men langzamerhand over naar gotische vormen, zodat in de kerk nu elementen uit twee bouwfasen te herkennen zijn. Hoewel de kerk tijdens de Reformatie een groot deel van zijn oorspronkelijke interieur verloor, bleef het gotische hoogaltaar behouden. In de loop van de 17de eeuw werd de kerk opnieuw ingericht: het orgel, dat in 1669 door één van de hertogen werd geschonken, is bekend om zijn fraaie klank. Er worden regelmatig concerten gegeven.

Niet ver van de kathedraal staat het bisschoppelijk paleis, waar nu een bibliotheek in gevestigd is. De fraaie, met soldatenkoppen gebeeldhouwde trap, is tot op heden bewaard gebleven.

Ik bleef fotograferen. Alles was zo mooi: de fresco’s in de kerk en ik zag steeds weer nieuwe mooi gebouwen. Ik moet wel zeggen dat dit een stadje in ontwikkeling is. Men is er druk bezig alles te restaureren en er is ook veel grond te koop. Ik denk dat het er over een aantal jaren heel anders uit zal zien en dat er misschien wel een soort Landalpark komt. Er zal heus wel een projectontwikkelaar komen.

Langs het water waren een paar eenvoudige eettentjes, maar ze verkochten vis. En omdat ik weet dat het hotel in mijn hotel heel luxe is, koos ik ervoor gewoon lekker een visje te eten. Heerlijke verse heilbot, frietjes en een salade voor nog geen tientje.

Ik borg mijn camera weer op en stapte in de auto. Maar ik reed nog niet, of daar kwam een schattig raadhuis in beeld. Ook dit raadhuis werd in twee aan de buitenkant duidelijke herkenbare stijlen gebouwd. Het oorspronkelijke stadhuis werd gebouwd in de dertiende eeuw. In het midden van de 16de eeuw werden er elementen uit de Renaissance aan toegevoegd. In 1945 werd het gebouw verwoest en daarna is het nauwkeurig gereconstrueerd. Het behoort tot de typische arcaden stadhuizen van West-Pommeren. In het portiek aan de oostzijde vonden openbare terechtstellingen plaats. Ik stopte om het van alle kanten te fotograferen. Weer de auto in, alles opruimen, starten, om 200 meter verder weer te moeten stoppen voor een schitterende poort, de Wolinskapoort, die deel uitmaakte van de 14de eeuwse stadsmuur.

Nu moest ik toch echt naar Swinoujcie zien te komen. Daar kom je door via het eiland Wolin te rijden, een groot natuurreservaat. Je mag er ook niet hard rijden en ik denk dat dit ook een hele mooie vakantiebestemming is. Bij Wollin ga je via een hoge brug het eiland op; aan de andere kant is er een pont. Meestal staat daar een hele file maar ik kon er zo oprijden. Vanaf de andere kant was het drukker. Swinoujcie is de Poolse naam, Swinemünde de Duitse naam (monding van de rivier de Swine).
In tien minuten ben je aan de andere kant.

Vandaar was het voor mij een fluitje van een cent om het hotel te vinden. Ik was daar vorig jaar ook geweest. Ik mocht in de buurt van de ingang parkeren toen er meteen weer zo een bewaker op me afkwam dat ik daar niet mocht staan, terwijl de receptioniste mij die plek gegeven had. Maar toen ik mijn kaart liet zien was het ok.

Nu zit ik op mijn kamer. Het is weer een grote kamer, alleen zitten de ramen heel hoog, zodat ik niet naar buiten kan kijken. Ik kan wel thee zetten op mijn kamer, want ik heb een waterkoker. Ik heb alleen geen thee, die moet ik erbij denken.