Rinske ophalen van de luchthaven

Dinsdag 19 mei Rinske komt!

Eindelijk is mijn internet in orde en kan ik weer verslagen plaatsen!

Vandaag komt Rinske aan op de luchthaven Amerigo Vespucci in Florence! Dat betekent toch maar weer bijtijds op, want die “kleine” (ik ben tegenwoordig kleiner) zou om 10.40 landen. Het is ongeveer een uur rijden naar de luchthaven dus ik zou hier om ongeveer 10 uur weg moeten. Ik had nog mooi even de tijd om de caravan beter in te delen; gisteren was ik daar te moe voor. Ik keek tevreden rond en de caravan was klaar om al Rinske’s bagage te ontvangen.

Ik reed op tijd weg en mengde me weer in het drukke verkeer op de grote 6-baans Autostrada numero uno, richting Florence. Weer door de tolpoortjes, door de tunnels en langs de wegopbrekingen. Ik nam me voor om morgen niets te doen. Ik kwam op tijd bij de luchthaven aan en ook hier kon ik met parkeren mijn tolbadge gebruiken. Ik wist al dat Rinske wat vertraging had; dat had ik al ingecalculeerd. Ik was net binnen toen ik haar door de gate zag komen.

Nu lekker naar de auto en weer terug. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn tolpoortje op de luchthaven ging niet open. En er stonden al auto’s achter mij. Ik belde de assistance. Ik moest mijn ticket erin steken. Maar dat had ik niet. Toen moest ik, en al die andere auto’s achter me, achteruit!

Ik parkeerde de auto en met wat vragen vonden we de kassa. Wij legden de situatie uit en dat ik met de tolbadge binnengekomen was en dat ik er niet uit kon. Rinske wapperde nog even met haar blonde haar, het was een jonge man, en toen mochten we weer naar de slagboom rijden en zou hij ons doorlaten. En dat gebeurde.

Ik reed de weg weer terug en Rinske checkte in op de camping. Gelijk meldde ik dat ik geen warm water had. Ik had al gezien dat de geiser uitstond maar ik dacht al dat het niet de bedoeling was dat ik hem zelf aanzette. En dat bleek inderdaad het geval.

Ook Rinske installeerde zich nu in haar piepkleine kamertje met stapelbed en eenpersoonsbed. Nou ja, eenpersoonsbed, meer een halfpersoonsbed. Toen bleek dat zij door een misverstand haar onderlaken vergeten was. En ik had een onderlaken en een flanellen laken eronder, dus dat heb ik toen maar aan Rinske gegeven en zo was dat probleem ook weer opgelost.

Rinske is echt een koffieliefhebber, dus toen hier geen koffiegezet kon worden was ze diep teleurgesteld. Maar geen nood, Myrthe van Eurocamp kwam een apparaatje brengen waarmee Rinske koffie kon zetten. Dat was ingewikkeld en wat Rinske alleen met een gebruiksaanwijzing op internet lukte. Maar het was niet om over naar huis te schrijven.

Wij besloten om die middag maar even groot in te gaan kopen in Montevarchi, ongeveer 20 km hiervandaan. Daar haalde ik ook met Gilles de boodschappen, meer dan dertig jaar geleden. En de winkel was nog steeds zo super als toen. Rinske, en ook ik, gedroegen zich als kinderen in een snoepwinkel. Alles zag er prachtig uit en we zagen natuurlijk ook van alles wat we in Nederland niet hebben. Courgettebloemen, een hele stellage met aceto balsamico, talloze pastasoorten, fruit, groenten, paarse, witte en groene asperges, heerlijk.

Wij kochten groot in. Echt groot. Ik wist nog niet hoe we dat in de caravan moesten krijgen maar toen we uitpakten bleek dat toch te lukken.

Het bleek dat ondertussen ook mijn zoon Gilles met zijn gezin aangekomen was. Hij stopte even met de auto naast onze caravan en Lejla zat achterin, een beetje sip, want ze was net gevallen en had een pleister. Ook hij moest nog boodschappen doen. ’s Avonds hebben we bij hun tthee gedronken en Lejla was door het dolle toen wij kwamen. Ze is ook gek op tante Rinske! En Bram was voor het eerst naar de kapper geweest. Het wordt al een echte jongen.

Maar aan alles komt een eind, ook aan het bezoek en deze dag. Morgen houden we een dag rust.