Ravenna

4 juni 2025 Ravenna II

Omdat mijn toegangsbewijzen voor de verschillende bezienswaardigheden maar twee dagen geldig zijn, ben ik vanmorgen maar weer met de bus van half negen naar Ravenna gegaan. Ditmaal geen zitplaats, dus een half uur staan in een bus die hard rijdt, maar ook keihard remt. Ik zie onderweg gevarendriehoeken met de afbeelding “oversteek”, maar niemand die zich daar wat van aantrekt. De gevarendriehoek kan beter geplaatst worden voor de voetganger: “Pas op, hardrijdend verkeer dat u niet wenst te zien!” De bus is trouwens zo vol omdat ook schoolkinderen ermee naar Ravenna reizen. Later gaan betekent dat ik op de heetste uren in de stad ben, waar dan ook nog eens veel gesloten is. En ik zag van de week nog wel een beeldig ensemble, helaas niet in mijn maat. Dat is wel goed nieuws voor mijn portemonnee.

Vandaag was weer gokken waar ik eruit moest. Ik had uitgezocht dat de eerste halte na het station wel handig zou zijn. En dat deed ik. Ik pakte mijn kaart en ik opende ook nog google.maps. Twee weten meer dan een, denk ik dan maar. Het was een beetje stil buurtje met een vervallen kerk, trouwens ook gebouwd in de rode baksteen. Volgens mij liep ik wel goed want op de kaart zag ik overeenkomsten met wat ik om mij heen zag. Na tien minuten lopen toch nog maar eens vragen in een bar. Niet zo’n etablissement wat we hier hebben, maar in een Italiaanse bar kun je koffiedrinken, een broodje of croissantje kopen en soms ook kaartjes voor de bus.

Ik bleek vlakbij mijn doel te zijn, 200 meter verderop. Maar het was totaal onzichtbaar. Je moest bij een automaat een kaartje kopen om hem te bezichtigen. Dat lukte niet en kreeg ik hulp. Bovendien schakelde hij de lift in, zodat ik geen trappen hoefde te lopen. Het was ook hier, net als bij de doopkapel van de orthodoxen, goed te zien dat de grond ca. drie meter omhoog was gekomen.

Het was er doodstil. Ik bevond mij nu in de doopkapel van Neon, de Battistero Neoniano. Hij ligt ten oosten van de bezienswaardigheden die ik gisteren gezien had, eigenlijk een beetje uit de route. Het is het oudste monument van Ravenna, tenminste wat betreft het begin van de bouw. We gaan hiervoor terug naar het eind van de vierde, begin vijfde eeuw, op hetzelfde tijdstip dat bisschop Orso met de bouw van de kathedraal begon. Aan de buitenkant is de bakstenen kapel achthoekig met ingemetselde nissen, die naar buiten wijder worden.

De mozaïekachtige decoraties in het interieur werden onder bisschop Neone (vandaar de naam) uitgevoerd in de tweede helft van de vijfde eeuw. In het midden van de koepel zie je een groot medaillon met de doop van Christus. Je ziet de Verlosser, die tot zijn middel in het water van de Jordaan staat. De afbeelding is transparant wat hem heel bijzonder maakt. Aan de rechterkant verschijnt uit het water de personificatie van de rivier, die een groene doek klaar heeft om Christus af te drogen. Aan de andere kant staat Johannes de Doper met zijn traditionele mantel van kameelhaar. In de linkerhand houdt hij een kruis vast, terwijl hij met de rechterhand het hoofd van de Verlosser nat maakt.

Om het medaillon is een brede, indigoblauwe rand met de afbeeldingen van de twaalf apostelen, in twee rijen opgedeeld en afwisselend aangevoerd door Petrus en Paulus.

In het midden van de doopkapel staat een achthoekig bekken van onder andere Grieks marmer, in 1500 vernieuwd, waarbij nog oud materiaal gebruikt is.

Rond 400 voor Christus was het gebouw een Romeins badhuis. Later werd het omgebouwd en verbonden met een orthodoxe kathedraal. Altijd heeft de doopkapel een belangrijke rol gespeeld op religieus en cultureel vlak.

Ik had weer genoeg gezien en wandelde via de Piazza Garibaldi naar de volgende bezienswaardigheid, de Basilica Sant’Apollinare Nuovo. Ik verwachtte dat het er erg druk zou zijn, maar het was er doodstil.

Ik kon zelfs foto’s nemen terwijl er niemand in de kerk was. De basiliek staat een beetje naar achteren en valt niet op als je de straat inloopt.

De basiliek werd onder de arianische keizer Theodorik gebouwd en tegen het einde van de vijfde, begin zesde eeuw gewijd aan Christus, de Verlosser. Toen de Byzantijnen na 540 de stad in bezit namen, verdwenen alle heilige gebouwen van de arianen en gingen ze over naar het katholieke geloof. Zo werd de basiliek van Theodorik gewijd aan de heilige Martin, bisschop van Tours, een fervent strijder tegen ketterij.

Mijn reisgids beschrijft de basiliek in 26 bladzijden; je begrijpt dat ik dat niet allemaal ga beschrijven. Ik geef gewoon mijn indruk weer. Als je de kerk binnenkomt zie je langs de linker- en rechterbovenkant lange rijen mozaïeken. Aan de linkerkant 13 scenes uit het leven van Christus zoals de bruiloft van Kana en de scene waar Jezus een hele menigte voedt met vis en brood. Aan de rechterkant zijn scenes uit de Passie en de opstanding te zien. Er is ook een prachtig mozaïek van de drie koningen Balthazar, Melchior en Kasper.

De basiliek is 42 x 21 meter en bestaat uit drie schepen, die door 24 Korinthische zuilen gedragen worden. In de 16^de eeuw werden de zuilen met 1.20 m verhoogd. De kerk heeft een barokke apsis en het presbyterium werd in 1986 gerestaureerd, vooral het stucwerk, de beelden en de decoraties uit de 16^de eeuw.

Iets verder in de straat was het Palazzo Theodorik. Hij heeft hier nooit gewoond. Eigenlijk was het de toegangspoort tot een middeleeuwse kerk. In de portico en de kamer op de eerste verdieping zijn grote aantallen mozaïeken gevonden. Het gebouw, of meer de resten ervan, was gesloten.

Op naar mijn laatste bezienswaardigheid, de tombe van Dante. Die mocht ik toch niet overslaan. Een mooi geheel bij de Piazza San Francesco, vlak bij de Piazza Caduti, waar mijn weer vertrok. Maar eerst ging ik nog even bij een pasticceria zitten. Dat had ik van Rinske geleerd. Maar de kleine gebakjes konden mij niet bekoren, wel mijn kopje thee. Om 12.47 stapte ik weer in een rustige bus.

Ik had goed opgelet waar ik weer uit moest stappen en zowaar, ik stapte weer voor de camping uit. Op de camping eerst maar uitgebreid over de val van het kabinet gelezen en vanmiddag af en toe even gelezen hoe het er in Den Haag aan toe gaat. Bovendien heb ik weer een boek uit.

Morgen een rustdag, althans wat uitstapjes betreft. Ik ga even een wasje doen want ik heb nog ruim drie weken voor me!