Reis naar Trento

9 juni 2025 van Ravenna naar Trento.

Het was voor mij tijd om afscheid te nemen van dit plekje. Francesco en Renate kwamen ook langs om mij een goed reis te wensen. Ik vond het wel mooi zo, want de camping loopt echt vol omdat een deel van Duitsland vakantie heeft. Dus de rust is voorbij.

Ik deed rustig aan, ik had tenslotte gisteren al veel ingepakt. Om ongeveer 9 uur vertrok ik en begaf ik mij in de drukte. Het was echt gekkenwerk Tom had weer een leuke route voor mij uitgezocht met heel veel rotondes. Hoe ik precies gereden ben kan ik helaas niet meer zeggen. Maar uiteindelijk kwam ik toch op de autostrada naar Bologna terecht. Het was er superdruk, met veel files, ongevallen en wegopbrekingen. Zeker bij Bologna was het een gekkenhuis met een vierbaansweg en een tweebaansweg er vlak naast. Pas toen ik na Modena terechtkwam op de autostrada die naar de Brenner leidt werd het rustiger. Aan de andere kant stond een kilometer lange file om naar het zuiden te reizen. Langzaam veranderde ook het landschap. Reed ik eerst door de Po vlakte met zijn grote bedrijven, nu reed ik ineens tussen hoge bergen. De Autostrada perste zich tussen de Alpen en de Dolomieten door. Ik reed parallel aan het Gardameer, maar dat kun je niet zien.

Ook het taallandschap veranderde. Hier heet de rivier de Adige ineens de Etsch, uscita wordt Ausfahrt, Bolzano wordt Bozen en Trento wordt Trient. We zijn in de provincie Alto-Adige, dus Süd-Tirol.

Ik wilde vandaag even een stop maken in Trento, maar toen ik door de Povlakte reed betrok het weer. Gelukkig werd het onderweg weer helder. Nu moest ik nog die parkeerplaats zien te vinden die ik gisterenavond uitgezocht had. Ik ging van de autostrada af en sloeg bij een rotonde verkeerd af, omdat de situatie vrij onoverzichtelijk was. Het was een rotonde met één rijstrook, maar de Italianen probeerden daar met veel succes twee rijstroken van te maken. Daarom had ik ineens een auto naast me en kon ik niet rechtsaf slaan. Vervolgens kwam ik weer in een woonwijk terecht. Ik volgde niet de adviezen van Tom op maar ging mijn eigen weg. Ik keerde en nam de rotonde nog een keer en nu ging het goed. Ook de parkeerplaats had ik snel gevonden en volgens een politieagent mocht ik daar zo lang blijven staan als ik wilde.

Het was niet ver lopen naar het naar het gezellige, kleine centrum, dat gedomineerd wordt door de kathedraal gewijd aan San Vigilio. Het is de moederkerk van het rooms-katholieke aartsbisdom Trento en tot 1802 was het de zetel van het prinsbisdom Trento. De kathedraal van Trento is de grootste kerk van de stad. Ze is genoemd naar Sint Vigilius, de derde bisschop van Trento. De kerk is gebouwd op de plaats van de vroegchristelike basiiek van Sint Vigilius, een kleine kerk uit de 4^de eeuw. De oude basiliek werd door Vigilius buiten de stadsmuren gebouwd ter nagedachtenis aan de marteldood van de drie geestelijken Sisinio, Martirio en Alessandro door heidenen. Na zijn dood werd Vigilius in deze kerk begraven. Sint Vigilius is de beschermheilige van de stad.

Bisschop-prins Uldaric II (1022-1055) begon met de bouw van het bisschoppelijk paleis en een tweede kathedraal. Bisschop-prins Altemanno (1124-1149) voltooide deze bouw. In 1212 liet bisschop-prins Frederico Wanga, een van de bisschoppen die het meest hebben bijgedragen aan de stedelijke en artistieke ontwikkeling van de stad, de bestaande kathedraal afbreken. Hij gaf opdracht aan de architect Adamo d’Arogno om de kathedraal opnieuw op te bouwen in Lombardischromaanse stijl. Dit vormt de basis van de huidige structuur, die grotendeels dezelfde vorm heeft behouden als de bouw in 1212.

De bouw van de kerk werd onderbroken door de dood van Wanga in het Heilige Land en ging daarna nog eeuwenlang door. Tussen 1305 en 1307 werd de gotische zuidgevel van de kathedraal gebouwd door Egidio de Campione. Zijn zoon, Bornino, maakte in 1321 het monumentale roosvenster van de kathedraal, dat het rad van fortuin voorstelt. Het transept is versierd met fresco’s uit de 14^de eeuw die de legende van Sint Julianus voorstellen.

Aanpassingen gingen in de eeuwen daarna verder, waaronder de toevoeging van een nis met een beeld van de Madonna degli Annegati (Onze-Lieve-Vrouw van de Verdronkenen) in de 14^de eeuw en de restaurantie van het monumentale romaanse portaal door bisschop-prins Bernardo Clesio in de 15^de eeuw.

In 1508 werd keizer Maximiliaan I in de kathedraal gekroond. Tussen 1545 en 1563 vonden in de kathedraal de plechtige zittingen van het Conciie van Trento plaats.In 1682 werd de barokke Kruiskapel (Cappella del Crocifisso) gebouwd door beeldhouwer Giuseppe Alberti rond een houten kruisbeeld dat gebruikt was tijdens het Concilie van Trento. In 1739 werd een barok altaar en baldakijn gebouwd, geïnspireerd op het werk van Bernini. Hierbij werd het bestaande priesterkoor afgebroken.

In maart 1913 verhief paus Pius X de kathedraal tot de rang van basiliek minor.

Het is een belangrijk romaans gebouw met drie schepen. Vermeldenswaardig zijn de fresco’s op de muren en de schilderijen uit de renaissance en de barok. De façade heeft een heel mooi portaal. Aan de noordkant, die aan de Piazza del Duomo grenst, bevindt zich een elegante romaanse voorhal die op zuilen met leeuwen rust. De hal heeft gotische en renaissance elementen.

Trente is vooral bekend van het Concilie van Trento, dat plaatsvond tussen 1545 en 1563. Het was het antwoord op de Reformatie, ingezet door de stellingen van Maarten Luther. Een sterk en breed gedragen reactie was nodig. Het Concilie was bijeengeroepen door paus Paulus III, onder sterke druk van Karel V, de keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het Concilie werd gehouden in de kathedraal.

De Piazza del Duomo heeft in het verleden ook andere namen gehad, zoals Piazza Grande, Piazza Comune, Piazza Italiana, Piazza Vittorio Emanuele III en Piazza Cesare Battisti en geldt als een van de mooiste ter wereld (ik vraag me alleen af wie dat bepaalt). Met zekerheid is het een van de meest karakteristieke.

Dankzij de harmonieuze kleuren van zijn gevels en de expressieve architectonische lijnen, die worden benadrukt door drie arcadegedeelten uit de 15e en 16e eeuw, is het van een aantrekkelijke schoonheid. Het ligt in het hart van de oude binnenstad en was ooit het centrum van het burgerlijke en religieuze leven van de stad. Vanuit stedenbouwkundig oogpunt ligt het buiten de versterkte stad. Dit heeft historische redenen: men besloot destijds om de begraafplaatskerk voor de Romeinse stadspoort Porta Veronese tot kathedraal te maken.

In het midden van het plein staat de Neptunesfontein. Deze is tussen 1767 en 1769 gebouwd. Voor deze fontein is het continue terugloopsysteem ontworpen. Het beeld van Neptunus is een kopie, omdat het origineel veel schade had opgelopen. Verder zijn er beeldengroepen van tritonen, zeepaardjes en andere beeldengroepen te zien.

Aan de oostelijke zijde van het plein liggen de eerste bisschopszetel en het latere Palazzo Pretorio, evenals de zogenaamde stadstoren, het symbool van het gemeentelijk gezag. In de elfde eeuw begon men met de bouw van de toren op de oude Romeinse stadspoort, de Porta Veronensis. Het Palazzo diende tot in de tweede helft van de 13^de eeuw als bisschopszetel. Na de restauratie, die pas is afgerond, heeft hij zijn middeleeuws aanzien weer terug.

In Trento zijn best wel wat mooie fresco’s op de huizen te vinden. Op het plein staan twee bijzondere huizen met fresco”s: het Casa Cazuffi en het Casa Rella. Zij hebben een meerhoekige plattegrond en worden door de enorme pijlers bij de arkaden gedragen. De fresco’s zijn uit de 16^de eeuw. Op de linkergevel zijn figuren en scènes uit de klassieke mythologie weergegeven. Op de rechtergevel staan voorstellingen van de deugd, de tijd en triomf van de liefde.

Ik passeerde het prachtige Palazzo Balduini. Achter het hek bewonderde ik de mooie fresco’s. Ik duwde het hek een beetje open om mooie foto’s te kunnen maken, maar toen begon er ineens een hond erg te blaffen. En daar heb ik een heilig ontzag voor. Ze zeggen wel dat blaffende honden niet bijten, maar toch… Het Palazzo is al verschillende keren verbouwd, voor het laatst in de 19^de eeuw.

De mooie fresco’s met een motief van guirlandes stammen uit de tweede helft van de 15^de eeuw. Het gaat hier om een van de eerste voorbeelden waarbij een gevel van een woonhuis beschilderd werd.

Verder zag ik nog een woontoren uit de twaalfde eeuw. Maar eigenlijk was het te heet om te lopen. Het was intussen 34 graden. Daarom besloot ik toch om naar de auto terug te gaan. Ik had hem weer snel gevonden en reed naar mijn hotel. Het lag aan het eind van een vrij steile weg waarvoor ik wel even een sprintje moest trekken. Ik parkeerde de auto maar de eigenaar wilde liever dat ik hem achter het huis parkeerde. Dus maar weer even een hellingproef, en niet zo een klein beetje. Allemachtig, wat was het daar steil.

Na een lekkere douche ben ik wat gaan drinken op het terras, waarna ik uitgenodigd werd aan een tafel een Duits echtpaar uit Osnabrück. Wij hebben samen gegeten en het was heel gezellig. En toen had ik geen tijd meer om te schrijven.

Het hotel, hotel Karinhall, had een groot terras met schitterend uitzicht op de bergen. Het was wel een beetje vergane glorie, maar men deed er alles aan om het je naar de zijn te maken. Het ontbijt was goed en niet overdadig. En, heel belangrijk, het had een lift. Tot slot, Trento is zeker een bezoekje waard!