alleen naar Polen

6 augustus
Vandaag een dagje niets doen, dus weinig over te schrijven. De ene dag wat meer, de andere dag wat minder. Ik had eigenlijk vandaag naar de „wandelende duinen” gewild, maar het weer leende zich er niet voor. Vanmorgen vroeg was het nog mooi weer en scheen de zon uitbundig. Het was net genoeg om foto’s te maken en even te genieten op het strand. Maar net toen ik weer terug was barstte de bui los. Een goede dag dus om uit te rusten, uit het raam te kijken en gewoon te genieten van het hotel.

Het ontbijt was wat je mag verwachten in zo een hotel. Allerlei combinaties die ik niet ken, maar alles met smaak klaargemaakt. Je zou alles wel willen proberen maar dat gaat nu eenmaal niet. De smaak is hier wel heel anders dan bij ons in Nederland. Ondanks het feit dat het een luxe hotel is gaat iedereen hier „gewoon” gekleed in gemakkelijke vrijetijdskleding. Ik kan dus mijn mooi jurkje wel in de kast laten.

Als ik door het raam naar het strand kijk, zie ik daar gewoon nog mensen in zee zwemmen. En dan te bedenken dat het water van de Oostzee ongeveer 18 graden is. Ik ga wel onder de douche. Iedereen zet hier ook een schermpje op. Niet zoals bij ons dwars op het strand, zodat je uit de wind zit. Nee, hier zetten ze het schermpje helemaal rondom de familie, met een kleine ingang en zodat niemand ziet of je nu wel of niet iets aan hebt.

Leba is echt een vermaakscentrum. Het ligt vijf kilometer van het Slowinski Nationaal Park. Het werd opgericht in 1967 en door de Unesco in 1977 erkend. In het gebied is een bijzondere flora en fauna. Ook de wandelende duinen zijn hier. De duinen zijn 30 tot 40 meter hoog, dus geen reden voor mij om ze te gaan beklimmen. Het doet me overigens een beetje aan het hoge „dune du Pilat” in Frankrijk denken, waar de bomen ook langzaam onder het zand verdwijnen. Het vele zand hier creëert een prachtig woestijnlandschap, waardoor dit gebied ook wel de Poolse Sahara wordt genoemd. Misschien dat ik dat in de toekomst nog eens kan bezoeken.

Ik heb vandaag eindelijk tijd gevonden om aan mijn boek te beginnen. Ik heb er maar één meegenomen en achteraf blijkt dat ook genoeg te zijn. Ik heb lekker gelezen om een zachte stoel in de lounge, vanwaar ik door het raam naar de zee kan kijken en dat me tegelijkertijd de mogelijkheid biedt het reilen en zeilen in het restaurant te bekijken.

Zo is er net een familie van acht personen binnengekomen die waarschijnlijk iets te vieren heeft. Ze worden bediend door vijf mensen, waarbij ook bij iedere gast het servet keurig door het bedienend personeel op de schoot wordt neergelegd. De tafel is netjes gedekt, vol met serviesgoed en zilverwerk. De obers en serveersters lopen geruisloos af en aan. En ik zit lekker van mijn thee te genieten.

Voor de rest van de dag heb ik heel rustig aan gedaan, genoten van het lekkere eten en van de zee. Morgen begin van de terugweg.