Dinsdag 8 augustus Tallinn

Dinsdag 8 augustus. Tallinn

Toen ik gisterenavond in mijn bed lag en naar buiten keek, leek het net een sprookje. De verlichte torens van de Domheuvel, de volle maan en de sterrenhemel, prachtig. Ik werd gade geslagen door Lange Herman en Kiek in de Kök, waar ik later nog op terug zal komen. Dikke Margaretha kon mij niet zien; die stond veel te ver weg. ik voelde me net Doornroosje. Waarom zij? Omdat zij natuurlijk ook veel sliep. Weliswaar door een prik van een spinnewiel, maar toch.....

Vanmorgen was ik al bijtijds uit de veren. Ontbijtje en dan lekker de stad in, de dingen doen die ik nog moest doen, althans, waarvan ik vond dat ik ze moest doen. Het was nog rustig. De passagiers van de cruiseschepen, die in de haven lagen, zaten nog aan het ontbijt of waren aan het hergroeperen. De ferry’s voeren achter elkaar de haven binnen. Ik kon dat weer mooi zien vanaf het uitzichtsplatform, nadat ik natuurlijk weer die 35 meter hoogte door middel van trappen bedwongen had. Volgens een ander boekje is het plateau 50 meter hoog, maar ik wil niet opscheppen. Ik genoot want het was prachtig weer en het uitzicht adembenemend. Het was niet te heet en niet te koud, net mooi weer om dingen te gaan bekijken. De zon scheen dus ik kon ook mooie foto’s maken.

Ik liep naar de Domkerk St. Maria, de Toomkirik. De eerste, houten, kerk werd waarschijnlijk al in 1219 door Dominicanen op de Domheuvel gebouwd. Hij werd voor het eerst vermeld in 1233. De huidige kerk werd in 1240 voltooid en is gewijd aan de Maagd Maria. Normaal is de hoofdingang van een kerk onder de toren, maar deze kerk heeft de hoofdingang aan de zuidkant.

In 1684 werden de Domkerk en alle bijgebouwen door een grote brand verwoest. De kerk werd tussen de 17de en 18de eeuw weer opgebouwd. Hoewel de kerk vrij sober is, bevindt zich in de kerk de grootste verzameling wapenschilden van Duits-Baltische adellijke families aan de muur, bovendien veel grafstenen, sarcofagen (uit de 13de tot de 20ste eeuw) en grafmonumenten.

Ik vond de kerk mooi. Hij was sober en er straalde rust vanuit. Om de kerk te bezoeken moest je 2 euro betalen, wat veel mensen dan weer tegenhoudt. De ene deur was de ingang, de andere deur, 10 meter verder, de uitgang. Er kwam een groep binnen en die heeft volgens mij nooit goed de kerk kunnen bekijken, want ze liepen gewoon door. Dat moet ook wel want je moet de gids kunnen bijhouden. Niets voor mij. Ik wil gewoon lekker rustig van iets kunnen genieten.

Na de Domkerk wilde ik naar Lange Herman, die ’s avonds naar me staat te koekeloeren. Lange Herman is de meest opvallende toren van het Domheuvelkasteel. Hij is 45 meter hoog en sinds de onafhankelijkheid wappert hier weer de wit-zwart-blauwe vlag van Estland op.

Het Domheuvelkasteel gaat in zijn huidige vorm terug op de verbouwing van tsarina Catharina II de Grote in 1767-1773, die in het barokke slot de gouvernements-regering onderbracht. Er staat alleen nog een stuk van de noord- en westmuur overeind en drie torens, waaronder de Lange Herman. Het complex was niet te bezoeken en je kon er vanwege bouwwerkzaamheden niet dichtbij komen.

Niet ver weg staat de kanonnentoren “Kiek in de Kök”. De grootste geschutstoren van het Baltisch gebied werd gebouwd aan het eind van de 15de eeuw. In de belegeringen van 1570 en 1577 speelde het bastion een belangrijke rol. De eigenlijke Nederduitse naam betekent “Kijkje in de Keuken”. Waarschijnlijk konden de soldaten van boven in de toren bij de mensen in de keuken kijken. En dat bedoel ik, als hij maar niet bij mij naar binnen kijkt.

Op de Domheuvel had ik nu wel alles gezien wat ik wilde. Ik ging via een alternatieve route weer naar beneden en kwam op het Vrijheidsplein terecht. Ik vervolgde mijn weg langs de oude stadmuren en kwam langs de Viru-stadspoort uit de 14de eeuw. Zo kwam ik op de wolmarkt terecht, waar hele mooi truien en andere kledingstukken te koop werden aangeboden. Allemaal handarbeid en echt mooi gemaakt.

Aan de linkerkant was een poort die naar de Catharine-passage leidde. Hier zijn allerlei kleine winkeltjes te vinden waar ambachtslieden hun waren aanprijzen. Aan het eind waren grafstenen in de muur aangebracht die uit de oude St. Catharinekerk afkomstig waren. De kruisgang, een deel van de kerk, de kapittelzaal en enkele vertrekken van de oostvleugel zijn bewaard gebleven. Het claustrum van het voormalige dominicanenklooster, wat ooit op de plaats van de St. Catharinekerk gestaan had, was nog te bezoeken, maar dat vond ik erg vervallen.

Ik vond dat ik wel zo een beetje alles gezien had wat ik wilde zien. Bovendien wilde ik me voorbereiden op de reis van morgen, spullen ordenen, opruimen, auto logisch inruimen. Ik ging gewoon lekker naar het hotel, wat drinken, blog bijwerken, kaarten schrijven.......en slapen. Oh ja, en kijken hoe de trein naar Sint Petersburg en Moskou vertrok in een wolk van dikke, vette zwarte rook.