Bernkastel-Kues

Zaterdag 11 juni 2022.

Ik vind het hier heerlijk. Je kunt elke dag iets anders doen. En het is niet alleen voor ouderen, maar ik zie ook veel jongeren. Vooral op de Moselradweg zijn veel jongeren te zien op de fiets. Je fietst ook heerlijk gescheiden van het verkeer. En overal zijn Biergärten, overal kun je wijn proeven (jammer dat ik nog rijden moet), lekker eten, bootje varen en nog veel meer. Je kunt natuurlijk ook gemakkelijk met de trein naar Trier of naar de stad Luxemburg. Die twee heb ik maar weggelaten. Heb ik volgende keer nog wat te doen.

Vandaag was het schitterend weer. Ik reed vanmorgen vroeg weg en toen was het al 22 graden. Ik heb langs de Moezel gereden en zo kwam ik ook langs Zell. Vroeger had mijn vader vaak “Zeller schwarzer Katz” als wijn. Ik kom allerlei bekende plaatsjes tegen en ook herinneringen. De camping waar ik met Gilles gestaan heb in Traben-Trarbach. Alleen is er nu vlakbij de camping een grote verkeersbrug over de Moezel gebouwd. Ik dacht dat ik me het misschien niet goed meer herinnerde, maar bij het opzoeken is het inderdaad zo dat de brug pas na ons bezoek gebouwd is. Gelukkig maar. Ik kan me herinneren dat er op de camping veel steekvliegen waren. Ik zat helemaal onder de bulten.

Ik kwam om half elf aan in Bernkastel-Kues. Er was nog heel veel parkeerplek en het kostte dan ook geen moeite om de auto te parkeren. Een euro voor het eerste uur, 1,50 voor de volgende uren. Ik liep de oude binnenstad in en wilde een foto maken. Had ik mijn mobieltje in de auto laten liggen. Toen ben ik toch maar teruggegaan want als ik val moet ik toch kunnen bellen!

Het was nog lekker rustig in het centrum, dat overigens weer piepklein is vanwege de beperkte ruimte. Ik keek nog even hoeveel het toeristentreintje kostte. Vijftien euro. Ik ben geen krent maar dat heb ik maar niet gedaan. Zo’n klein stadje! Dan maar even lekker zitten op een terrasje met een lekker kopje thee en genieten van alles om je heen en ook gewoon dom mensen kijken. Heel veel Duitsers, wat Nederlanders en ook Amerikanen. Die komen allemaal van die cruiseschepen af. En die schepen hebben ook allemaal “Moselnamen” zoals bijvoorbeeld Moselprinzessin. Het is een komen en gaan van schepen. Een gids in een zwarte cape met een nepsikje en een hoed stond zijn verhaal te vertellen.

Omdat ik eergisteren te veel gedaan had besloot ik het nu maar rustig aan te doen. Eigenlijk wilde ik nog naar de burcht met de Burgbus. Ik had echter maar tot half twee een parkeerkaartje dus dat haalde ik niet. Het uitzicht vanaf de burcht, dat nu een restaurant is met een Nederlander als uitbater, moet schitterend zijn. Maar hier beneden gewoon rondlopen was ook leuk.

De markt (lees MARKTPLEIN Gilles!) werd omlijst met mooie vakwerkhuizen uit de 15^de en 16^de eeuw.

Het kleine “Spitzhäuschen” stamt uit 1416. Lange tijd bleef het stadhuis het enige stenen huis op het plein. Voor de overheid moest je ontzag hebben. Hier werd in de open lucht over dood en leven beschikt en oorspronkelijk was het beneden open. Pas toen er geen “openluchtvoorstellingen” meer waren werd ook de begane grond met hout en glas dichtgemaakt. Zo ontstond de huidige “Ratskeller”.

De gevel van het raadhuis is een mooi voorbeeld van de Duitse “Spätrenaissance”. Opdrachtgever was de toenmalige aartsbisschop Lothar van Metternich (1599-1623), wiens wapen en het Kurtrierische Kruis (een van de oorspronkelijk zeven kurvorstendommen van het heilige Roomse Rijk) de gevel sieren, naast het stadswapen van Bernkastel. De erker rust op een zuil van basalt en draagt op het gewelfde dak een stenen figuur van de Salvator Mundi, Op de linker hoekpijler van de gevel is noch de kaak (vergl. aan de kaak stellen) te zien, waar overtreders met kettingen en boeien aan de openlijke schandpaal geboeid werden.

In Bernkastel zijn ook diverse fonteinen te bewonderen. Zo is er bijvoorbeeld de “Bärenbrunnen”. Volgens een oude legende stamt de plaatsnaam Bernkastel van “Bärenkessel”. Zo kan de beer in het stadswapen van Bernkastel verklaard worden. De beeldhouwer vereeuwigde het roofdier meteen twee keer in brons en herinnert daarmee aan de “berenput” (Bärenpütz). Dat was een openbare watertapplaats met een gietijzeren pomp, die tot 1899 op deze plaats de waterverzorging van de huizen rondom verzorgde. Deze pomp werd ook door een berenfiguur getooid, die nu nog te zien is voor het raam aan de Graacher Straße 25.

De eerste fontein die ik zag was op het terras waar ik wat gedronken heb op de Karlsbader Platz. In 2000 werd Karlovy Vary (Karlsbad) in Tsjechië de partnerstad van Bernkastel. De fontein in het midden is een geschenk van de Tsjechische partnerstad. Ook in Karlovy Vary staat zo een fontein. Hij is in 2005 gemaakt en symboliseert het eeuwige leven, de dag en de nacht. Het jongensgezicht met z’n gesloten ogen herinnert aan de nacht, het meisjesgezicht met de open ogen aan de dag.

Op het marktplein staat de Sint Michaëlsfontein uit 1606, gewijd aan aartsengel Michaël, die, terwijl hij met zijn voet op een draak staat, in zijn armen een zwaard en een weegschaal houdt. De zinnebeelden van de overwinning over het boze en de strijd voor gerechtigheid maken, net zoals de vergulde vleugels, het hek van filigrainwerk rondom de fontein en de rijke versieringen duidelijk, dat St. Michaël een belangrijke plaats in het stadje inneemt: hij is de schutspatroon.

Tot slot is er nog een hele mooie fontein, de “Doctorbrunnen”, die ik helaas niet heb kunnen vinden. Deze fontein is versierd met allemaal wijnranken en druiventrossen met een verwijzing naar de Bernkasteler Doctor, een wijn uit de omgeving.

Ik wilde nog een mooi kerkje bezoeken, maar dat bleek gesloten. En het werd zo langzamerhand tijd om de auto weer op te zoeken. De tijd vliegt voorbij. Tom wilde me de hoogte in leiden, maar ik ben weer lekker teruggereden langs de Moezel. Een mooie rit en een mooie dag. Straks inpakken voor de reis van morgen naar Beieren. Vandaag nog even volgetankt voor 1,93 de liter. Dat was de eerste keer tanken in Duitsland. Volgens de display zou ik nu 1000 km zonder tanken moeten kunnen rijden…..