Hildesheim

30 mei 2023, Hildesheim

Ooit ben ik al een keer met Gilles in Hildesheim geweest, een stadje vlakbij de Harz. Dat was toen we op weg waren naar Berlijn. We hebben hier lekker geslapen bij Van der Valk aan de Marktplatz, dat toen nog niet zo duur was.

Ik had besloten om een ander hotel te nemen, 700 m van de Marktplatz. Dat is voor mij wel ver, maar ik dacht er wel met de auto heen te gaan. Nader onderzoek leerde dat dat een illusie is. Parkeren in Hildesheim is een crime. Je hebt parkeerplaatsen, maar die zijn vaak vol. De parkeergarages zijn gebouwd in de tijd dat iedereen nog een Fiatje 500, 600 of een Trabantje had. Dat betekent dat de bochten en de plaatsen te krap zijn voor de auto’s van nu. Daarom heb ik mijn plan, om vandaag de Marienburg te bezoeken, maar laten varen. In plaats daarvan heb ik een hele dag Hildesheim “gedaan”. Morgen stop ik onderweg wel bij het kasteel en Celle laat ik schieten. Dat heb ik al een keer gezien en ik denk dat mijn voeten en benen dat wel een buitengewoon goed idee zullen vinden.

Ik begon dus vanmorgen om half tien aan mijn stadswandeling, gewapend met mijn stokken en mijn wandelschoenen. Truitje aan en een vest, want ’s morgens is het nog wel fris. Maar ik mag niet klagen; de zon schijnt veel, genoeg om op een terrasje te eten. Voor mijn benen is het ook goed dat het niet zo ontzettend heet is. Hoewel, ze wel klagen over slechte behandeling, want na drie kilometer hielden ze het wel voor gezien en begonnen ze te klagen. Geen gezeur benen, jullie moeten nog 1300 meter! Ja, jullie lezen het goed, 1300 meter. In totaal heb ik 4,3 km vandaag gelopen, een absoluut hoogtepunt! Daarom zit ik nu met mijn benen flink omhoog aan mijn laptop.

De Marktplatz is een juweeltje. Het raadhuis is mooi, maar vooral ook de houten huizen aan het plein. De stad heeft nogal geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De wederopbouw begon op 12 juni 1945 door eerst de ruïnes af te breken en vanaf 26 juni 1945 werden de eerste huizen weer opgebouwd. In februari 1947 waren al 350 woningen gebouwd. Belangrijkste was toen om zo snel mogelijk en zo veel mogelijk woningen te bouwen, die eigenlijk niet om aan te zien waren.

Hildesheim bezat vroeger veel vakwerkhuizen en toen het dan ook tijdens de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd werd vatten de huizen snel vlam. De reden voor de bombardementen waren dat het dicht bij Hannover lag en er bevond zich een groot rangeeremplacement.

Er was dus niet veel meer over van de mooie vakwerkhuizen. In de 80er jaren werd er een burgerinitiatief op touw gezet om de Marktplatz weer in zijn oude luister te herstellen. Het hele plein werd afgebroken en in 1989 was “het mooiste vakwerkhuis ter wereld”, het Knochenhaueramtshaus (vleeshouwerhuis) klaar. Het Bäckeramtshaus, het Wedekindhaus en het Gildehaus volgden, allen gebouwd volgens de officiële tekeningen. Het is inderdaad een mooi ensemble geworden. Het is heerlijk om rustig op een bankje te zitten en om je heen te kijken.

Ik liep verder naar de Dom. Het was heerlijk lopen en vooral op het Domhof was het heerlijk toeven. Alsof het een plaats was in een plaats. Er heersen ook strenge regels. Het reglement hangt bij de ingang van het plein. De dom is groot en machtig. Ik herinnerde me het schitterende plafond, maar toen ik binnenkwam zag ik niets. Ik eerst nog denken dat ze het misschien weggehaald hadden. Toen bleek dat ik het in een andere kerk gezien had! Ach ja, ik word ook een stukje ouder.

Ik had destijds met Gilles toch nog niet alles gezien. Ik liep door een deur naar buiten en kwam in een schitterende kruisgang terecht. Het was er rustig en de tuin was prachtig Er stond ook een hele grote rozenstok. Daar zit een verhaal aan vast dat ik jullie niet wil onthouden voor wie geïnteresseerd is).

De legende rondom de 1000-jarige rozenstok grijpt terug op de stichtingsgeschiedenis van het bisdom Hildesheim. In zijn tijd, in 815, zou Lodewijk de Vrome, zoon en opvolger van keizer Karel de Grote, tussen de bloemen van een wilde heggenroos, een kostbare relikwie vergeten hebben, die hij bij de viering van een mis op wilde laten hangen. Toen hij terugkeerde om het relikwie op te halen, liet die zich niet meer van de rozenstok verwijderen. Lodewijk de Vrome zag hierin een teken van God en liet ter ere van Maria ter plaatse een kapel bouwen. Tot zover de legende. Feit is echter, dat rond 815 de geschiedenis van het bisdom begonnen is.

Bij een bombardement in maart 1945 tijdens de Tweede Wereldoorlog verbrandde de rozenstok en lag onder de puinhopen begraven. Als door een wonder verscheen het aan de overlevenden van deze ramp, toen de resten van de roos ineens nieuwe scheuten kregen. Acht weken na de volledige vernietiging van de Hildesheimer Dom ontsproten 25 nieuwe scheuten uit de verspreide wortels.

De roos is echt heel groot geworden en ook de oude kapel staat nog in de tuin. Een heerlijk plekje en Gilles zou het ook mooi gevonden hebben. Maar ja, we hebben het toen gewoon niet gezien.

Ik vervolgde mijn voettocht via de Stinekenpforte naar de buurt met vakwerkhuizen. De Stinekenpforte was de toegang van Huckedal 1346) naar de domhof. Tot uiting komt hier de platvoerse humor van de Nedersaksen over de middeleeuwsw toestanden in Hückedal (Hocke nieder) – privaat- of plee van de domheren, vandaar “stinkend Pforte”. Eindelijk zag ik de St. Godehard basiliek, die ook de moeite waard was. Het was wel even zoeken maar uiteindelijk heb ik hem toch gevonden. Op naar de volgende kerk van de Werelderfgoedlijst, de Michaelis kerk. Dat was wel even een stukje lopen maar nu zag ik eindelijk het mooie plafond. Er staat in het schip een verrijdbare wagen met een spiegel erop, zodat je niet al die tijd naar boven hoeft te kijken. Heel handig.

Intussen begon ik een beetje honger te krijgen en net voordat ik bij de Marktplatz aankwam zag ik een leuk tentje met een fijn terras. Het was mooi weer en ik heb daar heerlijk asperges met schnitzel een aardappeltjes zitten eten. Heb ik mijn warme maaltijd tenminste weer binnen.

Nu was het nog 700 meter lopen naar het hotel en ik heb het gehaald. Eerst lekker gedoucht en daarna een kopje thee gezet. Benen omhoog en alles in de computer zetten. Morgen ga ik dan naar Schloss Marienburg en vervolgens naar Schwerin, dat ook een heel mooi slot heeft (wat ik overigens ook al gezien heb).