Regensburg

Vrijdag 16 juni 2023

Wat is het toch heerlijk om gewoon rustig door al die straatjes in Regensburg te dwalen. Geen stress, niet iets moeten, gewoon lekker ongedwongen.

Ik was vanmorgen een beetje vroeger en zo kwam het dat ik de bus van kwart voor tien kon nemen. Ik stond niet alleen op de halte; er stonden nog twee mensen uit het hotel op de bus te wachten. Die stonden er al een tijdje. Het bleek dat de bus ervoor niet op was komen dagen. Maar nu kwam de bus wel met een tamelijk onvriendelijke chauffeur. De man uit het hotel kocht ook een dagkaart en de chauffeur zei dat hij geen geld terug had, terwijl hij bij de volgende passagier ineens wel geld terug had! Ik zorg altijd voor contant geld in mijn broekzak. Hoeft er niet gewisseld te worden, ik hoef niets terug en ik hoef mijn portemonnee niet te pakken en weer op te bergen terwijl de bus rijdt.

Het was wel een kletskous, die man die ook in het hotel zat. Hij kwam uit Stuttgart en heeft de hele weg naar Regensburg zitten kletsen met jan en alleman. Wij stapten bij de dezelfde halte uit, bij het “Haus der Bayerischen Geschichte”. Ik zette de pas erin en was om kwart voor elf bij het stadhuis. Bij het verkeersbureau boekte ik de rondleiding van elf uur door het stadhuis. Ik moest nog even wachten en de tijd doodde ik met het kijken naar al die bruidjes die vandaag in het huwelijksbootje stapten. En wat een prachtige dirndljurken heb ik gezien! Dat wordt hier nog volop gedragen, net zoals de Lederhosen.

De rondleiding was boven en ik kon alvast langzaam de trap op klimmen. Boven stonden banken waar ik kon zitten wachten op de gids. Er kwamen nog twee dames uit Stuttgart bij en wij waren met z’n drieën de hele groep! Wij hadden een uitstekende gids; ze vertelde me dat ze geschiedenis had gestudeerd. Ach, wie heeft dat nu niet! Maar hoe ze de politieke situatie uitlegde, de mooie zalen liet zien, jaartallen uit haar mouw schudde …. Ik wist nog net de Vrede van Münster! Ik kan natuurlijk wel alle details van de rondleiding vertellen, maar dat doe ik niet. Vanwege het feit dat er getrouwd werd konden we ook niet alles zien. Maar wat we zagen was interessant. Ik wil nog wel even kwijt dat het plafond in de grote zaal een vrij hangend plafond is. In het midden is een grote balk en die zit vast aan de nok van het dak. Alle balken liggen hier over heen.

Tijdens de rondleiding brak er een kort maar hevig onweer los. Waren wij blij dat we binnen waren! Toen we weer naar buiten kwamen was de regen weg en kwam de zon weer tevoorschijn. Ik ging lekker zitten bij cafe Prinzess. Het schijnt dat dit “het oudste koffiehuis van Duitsland” is, Ze hebben er heerlijke (grote) stukken taart en allerlei heerlijke handgemaakte bonbons. Daar had ik er eerder deze week, toen ik hier ook thee had gedronken, een paar van meegenomen voor ’s avonds. De twee dames uit Stuttgart kwamen ook nog bij me zitten en zo hebben we nog gezellig zitten kletsen.

Daarna ging ik weer op stap, liep door de smalle kronkelstraatjes en steegjes. Ik fotografeerde nog een paar woontorens, zoals die ook bekend zijn van San Gimignano in Italië. Hoe hoger de woontoren, hoe rijker je was!Er waren er vroeger wel 60! Onder de “Goldener Turm” kun je door lopen. Je komt dan ook op een soort binnenplaatsje terecht. Heel gezellig allemaal. En weer zag ik dingen die ik vorige keer niet gezien had.

Ik liep naar beneden, richting Donau en kwam bij de oude brug terecht. Daar heb je de “historische Wurstküche”, waar je, hoe kan het ook anders, worst kunt eten. Echt op z’n Beiers, aanschuiven aan tafel. In de reisgids staat: kleinste portie bestaat uit zes stuks, met zuurkool en een soort broodje erbij, een Kipferl. Ik ben gek op worst, maar als ik het eet, word ik meteen niet goed dus dat laat ik maar. En zes stuks, hallo zeg, dat krijg je toch niet weg? Ik kwam nog langs een leuk museumpje: het teckelmuseum!

Verder ging het langs de Donau. Ik kwam langs een huis waar Mozart een nacht geslapen heeft. Het begon weer wat te regenen, maar ik had mijn jack meegenomen. Ik heb het misschien tien minuten aangehad en toen was het alweer droog. Volgens mijn reisgidsje moest ik nu doorlopen naar gasthuis “bij de Walvis”, dat aangegeven werd door een schitterend uithangbord. Het gasthuis is er niet meer.

De walvis is te herkennen omdat er uit zijn grote bek een mens tevoorschijn komt. Dat herinnert aan de geschiedenis van Jonas en de Walvis uit de Bijbel. Biologisch gezien ziet hij er niet echt als een walvis uit. Als voorbeeld diende waarschijnlijk een meerval, die in de Donau voorkomt. Het doet me denken aan de schilderijen in het Zuiderzeemuseum over de walvisvaart. Die schilders hadden ook geen levende walvis gezien en daar kloppen ook dingen niet!

Ik ging op weg naar het stift Niedermünster voor adellijke dames. De kerk van het stift is nu een parochiekerk. Hij werd gebouwd als een romaanse kerk in de 12^e eeuw, wat aan de buitenkant nog te zien is aan de beide torens. Ook in de voorhal is dat goed te zien aan de resten van wandschilderingen. Aangekomen in het schip zie je geen romaanse kenmerken, maar barok. Hier is alles in de 18^e eeuw heringericht, iets dat kenmerkend is voor kerken in Regensburg.

In het zijschip aan de noordkant bevindt zich een gotisch hooggraf. Het werd ter ere van de belangrijkste heilige van de kerk gebouwd, de missiebisschop Erhard, die rond 700 aan het hof van de Beierse hertog in Regensburg geleefd heeft.

Ik liep nu weer richting supermarkt, waar ik mijn heerlijke gezonde broodjes voor vanavond kocht. Ik pakte de bus naar Wurzlhofen. Het stond er met koeienletters op, maar in plaats van bus 3 had ik bus 4 te pakken en die ging niet naar mijn straat. Dus de volgende halte stapte ik weer uit. Een paar minuten later kwam mijn bus en die bracht me weer naar het hotel, waar ik om kwart over drie aankwam. En dat was weer het einde van een heerlijke dag Regensburg. Morgen nog een dag!