de reis van Görlitz naar Regensburg

Dinsdag 13 juni

Vanmorgen heb ik afscheid genomen van dit heerlijke hotelletje met echt heel aardig personeel. Om 9 uur vertrok ik, na een wat slapeloze nacht. Waardoor weet ik ook niet.

Ik wist dat het druk zou worden en ik had op google maps al 18 wegopbrekingen geteld, dus ik was goed voorbereid. Het ergste was het bij Dresden, daar zat het vrachtverkeer muurvast. Ik zat er ook eerst tussen maar toen ik een gaatje zag heb ik mij tussen de personenauto’s begeven. Het is een belangrijk wegenknooppunt tussen enerzijds Polen/Dresden en Frankfurt als oost-westverbinding, anderzijds Berlijn en Praag als noord-zuidverbinding. Toen ik eenmaal op de snelle baan zat schoot ik op. Maar rechts van me stond het wel over vier rijen vast. Je moet als vrachtwagenchauffeur wel geduld hebben!

Mijn route liep via Dresden, toen via Chemnitz, Zwickau en Hof naar Regensburg. Je rijdt eigenlijk een beetje om Tsjechië heen. De afstand door Tsjechië is weliswaar korter, maar je doet er veel langer over. En je moet om Praag heen, wat ook geen pretje is. Nog afgezien van het feit dat je tol moet getalen. In Duitsland passeer je nog we een paar grote kruispunten zoals bijvoorbeeld bij Chemnitz.

Maar de laatste 140 kilometer kon ik weer (bijna) met mijn ogen dicht rijden.

Chemnitz is de derde stad in grootte in Saksen na Leipzig en Dresden. Van 1953 tot 1990 heette de stad Karl-Marx-stad. In Dresden ben ik een paar dagen met Gilles geweest. Ik heb nog overwogen om met de trein een dag naar Dresden te gaan, maar dat is te vermoeiend. Het was maar 76 kilometer van Görlitz.

Ik reed via het Erzgebirge, het Fichtelgebirge en ik nam en passant ook nog een randje van het Boheemse Woud mee. Daar ben ik met Gilles geweest en later nog met Rinske. Toen had ik een paar nachten in een super de luxe hotel gewonnen.

Onderweg heb ik nog een keer gestopt; het was immers 440 kilometer. Daar zou je volgens de planning 4 uur en 24 minuten over moeten doen. Ik heb het in vijfeneenhalf uur gedaan, inclusief rusten. En ik was om half drie in het hotel, terwijl inchecken pas om drie uur kan. Maar mijn (eigen) kamer was klaar. Ik had vorig jaar dezelfde kamer. Lekker ruim, zitje, een heel groot tweepersoons bed zodat ik niet bang hoef te zijn dat ik eruit val.

Toen ik de spullen op mijn kamer had gezet, samen met de vriendelijke receptionist, besloot ik eerst maar eens in het bubbelbad in de wellness te gaan zitten. Dat had ik verdiend, vond ik. Toen kon ik mijn badpak niet vinden. Na lang nadenken ja hoor, eindelijk, ik wist waar ik die gestopt had. Het was wel lekker relaxen.

Ik heb vanavond ook hier gegeten. Het prijspeil is hier wel wat anders dan in de voormalige DDR. Dat scheelt op een maaltijd al gauw een tientje. Maar ja, Beieren is duur. En ik had om een kleine portie gevraagd. Je voelt hem natuurlijk al aankomen. Ik doe met zo een portie gemakkelijk twee dagen. Dat ga ik dus niet elke dag doen. Morgen wordt het gewoon brood.

Tijdens de reis kwam ik ook weer een bordje tegen met de tekst dat Duitsland hier tot 1989 gescheiden was.

Morgen ga ik Regensburg weer onveilig maken. Wat leuk was, ik heb Arnoud, mijn vroegere schoolleider, even gefeliciteerd met zijn verjaardag vandaag. Die is hier gisteren vertrokken en doet dezelfde bezienswaardigheden als ik vorig jaar. Hij was naar het Weitenburger klooster geweest dat ik vorig jaar bezocht heb. Dus het had zo maar kunnen zijn dat ik hem tegen het lijf was gelopen! Wat is de wereld toch klein!