Salzburg

Vrijdag 17 juni.

Vandaag ben ik, zoals jullie zo langzamerhand van mij gewend zijn, weer vroeg opgestaan. Ik wilde naar Salzburg met de trein. Ik wilde de trein nemen van 9.35. Ik kan wel een trein vroeger nemen, maar dan moet ik nog vroeger op en bovendien kan ik maar een beperkte tijd lopen. Op een gegeven moment gaat bij mij gewoon het kaarsje uit. De trein die ik wilde nemen zou om 10.42 aankomen.

Maar zover was het nog niet.

Ik hield rekening met het feit dat ik de auto moest parkeren, dat ik een kaartje moest kopen en dat ik naar het juiste perron moest. Dus ik vertrok op tijd, lekker in de spits. Toen ik in de buurt van het station kwam zag ik inderdaad het Parkhaus Bahnhof aangegeven. Het had goede reviews en hij moest ook ruim zijn. En dat was hij ook. Ik trok een kaartje en parkeerde de auto, keek goed naar het plaatsnummer en naar de etage zodat ik hem weer terug zou kunnen vinden. Toen ging ik naar het station, dat ongeveer 200 meter naast de parkeergarage lag.

Thuis had ik al natuurlijk gekeken of ik het “Sparbiljet” van 9 euro kon kopen naar Salzburg. Dat bleek zo te zijn. Maar toen ik Salzburg invoerde in de kaartjesautomaat, een loket hebben ze hier ook niet meer, gaf hij aan dat ik 41 euro moest betalen. Dat kon nooit kloppen. Daarom maar zonder bestemming en ziet, daar stond ineens het “Sparbiljet” voor 9 euro. Vervolgens moest ik naar spoor 5.

Ik kon de lift niet zo gauw vinden dus ik nam de trap maar. Bij het perron was wel een lift.

Op tijd stond ik op het perron en de trein kwam ook op tijd binnen. Hij was flink vol en ik kon nog net een klapstoeltje bemachtigen. Echt lekker dat het niet, maar alles beter dan staan. Er zaten ook veel jongelui op de grond. Twee stations verder bleken de jongeren er allemaal uit te gaan; waarschijnlijk was daar een school. Toen kon ik een goed plekje zoeken.

Ik had gezien dat er op Salzburg Hbf een toeristeninformatie was, dus ging ik eerst daar maar eens naar toe. Ik vroeg welke bus ik het beste kon nemen en hoeveel een dagkaart kostte. Wat bleek, het was EKO-vrijdag en al het vervoer was gratis! Dat is omdat het leven al zoveel duurder is geworden. Op die dag is tanken ook een stuk goedkoper, maar dat wist ik dus niet. Ik moest naar C en daar kon ik bus 3, 5 of 6 nemen tot de Mozartsteg, een loopbrug over de rivier de Inn. Alles stond goed aangegeven in de bus dus ik slaagde erin om op de juiste halte uit te stappen.

Ik keek eens om mij heen waar ik naar toe moest. Ik zag in de hoogte de torens van de dom dus ik liep die kant op. Je wordt gelijk getroffen door de schoonheid van Salzburg. Ik was er een keer op doorreis naar Griekenland met Gilles geweest, maar toen stroomde het van de regen. En nu was er een stralende lucht. En dan is Salzburg zo mooi. Ik liep over de Mozartplatz met, je kunt het vast raden, het standbeeld van Mozart. Verder liep ik richting de dom langs schitterende fonteinen. Ik besloot om eerst naar de dom te gaan. Ik moest 5 euro entree betalen maar omdat het tussen de middag was een euro extra. Wat bleek namelijk het geval? Tussen de middag wordt het orgel bespeeld: “Musik zur Mittag”. Nou ja, het orgel, de orgels. De dom heeft er vijf. Drie ervan heeft de organist bespeeld en we kregen er ook uitleg bij. Ze klinken totaal anders. Bij het grote orgel hielpen de kinderen van de organist mee met de registers.

Tja, wat voor indruk maakte de dom op mij. Het is de kathedraal van Salzburg. De geschiedenis van de dom gaat terug tot 774, toen de eerste basiliek werd voltooid. De Romaanse dom brandde in 1598 echter af en werd vervangen door de huidige barokke kerk uit 1611. De 71 meter hoge koepel werd in de Tweede Wereldoorlog door een vliegtuigbom getroffen. De restauratie was in 1959 voltooid. De dom is gewijd aan de missionarissen Rupert en Virgilius.

De dom is groot. Het is een indrukwekkend gebouw uit de vroege barok. De prachtige gevel is gemaakt van Unterberger marmer. Er staan vier grote beelden op: de apostelen Petrus en Paulus met sleutel en zwaard samen met de beide landspatronen Rupert en Virgilius met het zoutvat en kerkmodel. De twee wapenschilden verwijzen naar de beide bouwheren van de dom, Markus Sittikus en Paris Lodron. Het domplein met de Mariazuil vormt het atrium en is elke jaar de coulisse voor de Salzburger Festspiele en de kerstmarkt. Toen ik trouwens voor de dom de Mariazuil wilde fotograferen, weer een vrouw me op een grappig feit. Als je op een bepaalde manier de Mariazuil fotografeert, komt de kroon die op de kerk staat precies in de afbeelding boven haar hoofd.

Tot de kostbaarheden van de dom behoort het bronzen doopbekken uit 1311 met de leeuw (1200), waarin zowel Wolfgang Amadeus Mozart als Joseph Mohr, de schrijver van “Stille nacht, heilige nacht” gedoopt zijn. Ook het prachtige hoofdorgel, de toegangsdeuren en de zeven klokken behoren tot de inrichting. De drie deuren staan voor geloof, liefde en hoop, waarbij de middelste deur van de liefde iets groter is. Ook de zeven klokken hebben namen, van Salvator voor de grootste, tot Barbara, de kleinste. De dom werd door meerdere branden verwoest, daarna weer opgebouwd en vergroot. De jaargetallen 774, 1628 en 1959 op het hekwerk herinneren aan de wijdingen. Tijdens het concert kon ik mooi het mooie metselwerk in de dom bewonderen en de galerijen boven bekijken.

Maar ik wilde nog meer zien van Salzburg. Ik wilde naar Festung Hohensalzburg. Die ligt hoog boven de stad. De vestingsbaan brengt je er in no time naar toe. Het is een zgn. standkabelbaan. Hij gaat zo hard dat de mensen bij de start bijna omvallen en hij is heel erg steil. Boven heb je heel mooi uitzicht over Salzburg.

Ik wilde graag het klooster bezoeken waar de film “The Sound of Music” is opgenomen. Het was voor mij wel een beetje “Climb every mountain”, want het was wel een klim naar boven, voor mij dan. Ik heb het gevonden maar je had heel veel fantasie nodig om alles in te vullen.

Weer terug naar beneden bezocht ik nog het stift Sankt Peter of aartsabdij St, Peter. Het is het oudste nog bestaande klooster van de Oostenrijkse Benediktijner monniken en van het Duitse spraakgebied in zijn geheel. Zij leven volgens de regels van Benedictus: Ora et Labora. Het hele complex valt onder monumentenzorg.

Verder genoot is vooral van de sfeer, een Franciskaner kerk, het Mozarthuis en het mooie raadhuis. Maar, er is een tijd van komen en een tijd van gaan. De klok draaide door. Nu moest ik nog de bushalte zien te vinden waar een bus stopte richting station. Omdat alles eenrichtingsverkeer was nam ik aan dat ik aan de andere kant van de rivier moest. Mensen vragen had geen zin, want iedereen is toerist. Ik vroeg het aan een taxichauffeur, maar zelfs die wist het ook niet. Ik ging toch de brug maar over en vond een inheemse. Zij wees me de bushalte aan, 30 meter verderop.

De eerste bus liet ik gaan, want daar kwam ik niet in. Maar de tweede bus was lager en daar had ik ook meteen een mooie zitplaats. Op het station bleek de trein net vertrokken en moest ik een uur wachten. Ik kocht wat broodjes met beleg voor ’s avonds en dan gaat de tijd ook snel voorbij. De trein kwam een kwartier eerder binnen want Salzburg is eindstation. Ik kon een lekker plaatsje uitzoeken en dat was nodig ook. We hadden flink oponthoud onderweg. Eerst liep er iemand over het spoor en bij de eerste halte was er paspoortcontrole. Iedereen in de trein, en die was echt heel lang, werd door twee agenten gecontroleerd. Dat betekende 40 minuten oponthoud, dat ook niet leuk is voor het spoorwegpersoneel. Er werd omgeroepen dat zij er niets aan konden doen, excuses, excuses, en dat we maar een brief naar de Beierse overheid moesten sturen.

Eindelijk kwamen we in Rosenheim aan, waar ik mijn rode vriendje weer opzocht in de garage. Ik schrok wel even van het bedrag dat ik moest betalen om te parkeren: 16 euro. Op internet stond dat het niet duur was. Vervolgens kon ik de uitgang niet vinden. Overal stond “Ausfahrt”, maar als ik daar naartoe reed kwam ik voor een muur te staan. Toen maar gevraagd. Bleek de uitgang achter me te zijn. Ik was toch een beetje dom bezig want ik heb mijn stokken in de parkeergarage laten staan. Daar kwam ik de volgende dag achter. Stokloos en stokoud volgens mijn dochter. En ik houd zo van haar!

Ik was wel moe toen ik weer in mijn hotelkamer was. Ik had in totaal ongeveer 3 kilometer gelopen!