alleen naar Polen

23 juli
Mijn dag begon vandaag met een rijkelijk ontbijt. Het hotel is echt goed en alles ziet er schoon uit. Zoals de reporter van “Groeten van Max” altijd doet ben ik met een handschoen langs alle “moeilijke” plekjes gegaan, maar ik kon geen vuiltje ontdekken. Ik heb ook een badkamertje, dat er schoon uitziet. De douche is klein wat als voordeel heeft dat ik er niet in kan vallen. Ik zit gewoon klem. Nou ja, hij is wel langwerpig, dus ik zou voorover kunnen vallen. Maar met mijn waterschoentjes aan, die mij overal naar toe vergezellen, is de kans op vallen heel klein.

Na het ontbijt ben ik eropuit getrokken. Een wandelingetje naar het centrale plein, de Rynek Glowny, waar zich de Lakenhal bevindt en de Bazylica Mariacka. De laatste is een schitterende basiliek. Vanaf de toren wordt in de vier windrichtingen elk heel uur op een bugel geblazen. In 1412 werd dit gebruikt om de stad te waarschuwen voor een eventuele aanval. De toenmalige bugelspeler werd hierbij gedood en sindsdien stopt het signaal halverwege de laatste toon.

De basiliek is echt heel mooi. Ik had een kaartje en zodoende was ik er getuige van hoe om tien voor twaalf de deuren van het werkelijk schitterende altaar open gingen.
Het altaar is van de hand van Veit Stoss en staat bekend als het grootste altaar van Europa.

Ik heb vanmorgen ook Kasimierz, de Joodse wijk van Krakau, bezocht. En dat heb ik op een vrij luxe manier gedaan. Omdat ik toch wat beperkter ben in mijn mobiliteit heb ik gebruikt gemaakt van een elektrische taxi. Meestal zit je daar met meerdere personen in maar vanwege het vroege uur heb ik een persoonlijke rondleiding gehad door deze wijk. Ik mocht overal de kerken in en de bestuurder wachtte op mij. Als extraatje deed hij ook nog de oude stad en kreeg ik wat te horen over de Tweede Wereldoorlog.

Ik had natuurlijk ook gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer. Tenslotte heb ik er een kaart voor. Ik had al naar de trams zitten kijken en ik vond de opstap vrij hoog. Toen ik dat de medewerkster van het VVV vertelde zei ze me dat elke tweede tram een tram was met verlaagde instap. Ik heb 20 minuten zitten wachten en ik heb er geen één gezien. Maar ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat ze er wel zijn.
Na zoveel inspanning was het nu tijd voor ontspanning. Lekker op het centrale plein, één van de grootste middeleeuwse pleinen van Europa (40.000 m2), bij een restaurantje. Er was op het plein een super groot podium opgebouwd in verband met de Wereldjongerendagen, die hier, gelukkig, volgende week plaatsvinden. Er zijn nu al allerlei repetities. Eén vond ik toch wel spectaculair. Er was namelijk een rappende priester. Hij rende over het toneel met zijn lange zwarte kleding aan en hij had veel succes. Er waren ook televisieopnames en de camera zwenkte af en toe mijn richting op. Dat had ik liever niet, want ik zat weer aan de drank en als mensen mij zo zien krijg je praatjes.

Ik vraag niet om de drank, maar ik krijg het steeds als ik wat gegeten heb. Ik houd het maar bij mager eten, want zoals ik al voorspeld had, kunnen mijn ingewanden niet echt goed tegen bepaalde soorten voedsel. Gelukkig zijn daar middeltjes tegen en ook weer gelukkig, die heb ik bij me.

In de schitterende lakenhal, midden op het plein, zijn allerlei leuke winkeltjes. Gilles zou het vreselijk gevonden hebben, maar het is een droom voor elke vrouw. Leer, sieraden, heel veel barnsteen, houten poppetjes, handwerk......wel heel toeristisch.
Van al dat kijken word je toch wel moe en daarom is het oude mens vanmiddag naar haar hotelletje gegaan om een uiltje te knappen. Overigens ook om een beetje aan de hitte te ontsnappen. Want het is hier nog steeds zo’n 30 graden.

Na drie uur ben ik weer de stad ingegaan en heb postzegels gekocht. Het postkantoor was gevestigd in een soort verhoogde caravan, niet groter dan een kipcaravan, op het grote plein. Daarna heb ik nog was bezienswaardigheden bezocht en via het park ben ik weer teruggekeerd naar het hotel. Dit park is gemaakt op de plaats van de vroegere stadsmuren van Krakau en er staan allerlei beelden van bekende Poolse mensen. Het is een oase van rust. Eten doe ik vanavond maar niet, behalve een droog broodje. Drinken heb ik hier op de kamer.

Deze week werd mij gevraagd of ik mij bedreigd voel ik deze stad. Integendeel, ik voel mij hier heel erg op mijn gemak. Nu heb ik natuurlijk wel voorzorgsmaatregelen genomen, maar over het algemeen kan ik hier vrij rustig wandelen zonder lastig gevallen te worden. Iedereen hier is erg relaxed. Gewoon, een fijne stad.