alleen naar Polen

Vrijdag 29 april
Ik wil vandaag beginnen met iets te vertellen over mijn/het leven hier. Ik heb hier een mooie kamer in een B&B. Alleen weet ik niet precies wat er van je verwacht wordt. Er is nog nooit iemand op mijn kamer geweest om hem schoon te maken of om mijn handdoeken te wisselen. Nu was dat niet zo een probleem omdat dit een tweepersoonskamer is en er ook alles voor twee personen is. Gisteren hield de eigenaar mij staande en zei me dat ik nieuwe handdoeken kreeg. En dat ik over een paar dagen ook schoon beddengoed krijg. Moet ik mijn bed dan zelf opmaken? Het is een tweepersoonsbed, dus daar kom ik nooit bij.

De eerste dag had ik na mijn ontbijtje, dat op de kamer geserveerd wordt, alles laten staan. Maar toen ik terugkwam stond het er nog. Dus nu was ik elke dag even mijn spullen in de keuken af.

Het heeft ook voordelen om hier te zijn. Ik heb een waterkoker op de kamer en kan thee zetten wanneer ik wil. Ook heb ik een volledige keuken ter beschikking. Daar maak ik nu ’s avonds lekkere salades voor mij klaar. Uit eten doe ik niet zoveel omdat ik het eten slecht verdraag. Ik krijg ’s morgens zoveel als ontbijt, dat ik gelijk een lunch heb. Het ontbijt bestaat altijd uit ham, kaas, iets waarvan ik ook denk dat het kaas is maar dat ik niet lust, iets zoets, en dan afwisselend worstjes, gebakken ei of roerei. Daar is niets op aan te merken.

Ik ben wel blij dat ik mijn eigen gemakkelijke campingstoel meegenomen heb. Want ik heb hier alleen maar twee houten klapstoeltjes en mijn bed. Nu kan ik een rondje maken: bed, stoel, klapstoel.....een soort stoelendans in mijn eentje.

Ik kijk uit op de buurman, een oudere man met een hoed. Hij staat vaak aan de weg met een vlaggetje om eventuele bezoekers van het kasteel op zijn landje te manoeuvreren om te parkeren, zodat hij wat extra’s verdient. Achter zijn huis heeft hij plaats voor wat caravans en campers. Verder zit hij onder een partytent kruiswoordpuzzels te maken tot er iemand komt.

Zo zie je dat iedereen ervan mee probeert te profiteren dat er hier zo een mooi kasteel staat. Maar dan moeten ze wel wat klantvriendelijker worden. Want dat vind ik hier ver te zoeken. De eigenaar van de B&B is wel vriendelijk, maar voor de rest heb je weinig contact. Onderweg wordt je vaak afgesnauwd, zoals gisteren in de kerk in Gdansk. Ik vroeg om wat informatie maar daar was mevrouw kennelijk niet van gediend. De taxichauffeur, de mevrouw bij de VVV, de kassière in de supermarkt, mensen in restaurants. Je krijgt ook slecht contact met ze. Het lijkt wel of ze bang voor me zijn en misschien is dat ook wel zo. De leerlingen zijn tenslotte ook allemaal bang voor me.

Vandaag was weer regen voorspeld. Volgens de eigenaar van de B&B zou het om twee uur gaan regenen. Ik had voor vandaag een rondje in de buurt gepland. Eigenlijk een combinatie van kerkepad en ridderspoor. En daarvan was de plaats Kwidzyn wel heel erg interessant. Ik heb een oud collega, Hetty, die vond dat de namen van de plaatsen die ik bezoek zo uit “In de ban van de ring” konden komen.
Houd je vast, want vandaag heb ik de volgende plaatsen bezocht: Sztum, Knidzyn, Pelplin, Gniew en Tesco. De laatste is echter een supermarkt.

In Sztum was nog een deel van de burcht te zien die ook gebouwd was de Ridders van de Duitse Orde. Het kasteel is gebouwd tussen 1326 en 1335. Je kon wel zien dat het groot geweest was maar het verkeerde in slechte staat.

Een kleine 30 kilometer zuidelijker lag Kwidzyn. Op weg naar deze plaats reed ik door een golvend, groen en bekoorlijk landschap. In het stadje staat een imposant kasteel van de Kruisridders, evenals een kathedraal. Een jaar na de stichting in 1233 werd Kwidzyn de zetel van de bisschop van Pomislanië, die tegelijkertijd als wereldlijk heerser optrad.

De 13e-eeuwse burcht, die in slechts 20 jaar werd gebouwd, beslaat een groot oppervlak. De toren die aan de rivier de Liwa staat is met het kasteel verbonden door een overdekte brug die gedragen wordt door vijf stenen bogen. Je kan er helemaal omheen lopen en er is een mooi park aangelegd.

Het weer begon een beetje te betrekken, maar het was buiten nog steeds 27 graden. Op de terugweg ben ik langs Gniew gegaan, een stadje dat zijn middeleeuwse karakter en plattegrond nog grotendeels behouden heeft. Het ligt aan de rivier de Wisla (Weichsel). Als je aan komt rijden heb je mooi zicht op het stadje met zijn ridderburcht uit 1283. Rond de markt staan huizen uit de 17de eeuw.

Ik ben naar het kasteel gelopen, maar er werden allerlei stalletjes opgebouwd in verband met een riddertoernooi. En dan moet ik maken dat ik wegkom, voordat ze mij in een hoge torenkamer opsluiten en dat ik dan een ridder aan mijn lange haar naar boven moet laten klimmen. En wat een tegenvaller voor zo een ridder als hij boven komt! Een vrouw van 64! Het begon intussen hard te waaien en de lucht werd grijs, zodat het me verstandiger leek de auto weer op te zoeken.

De laatste plaats die ik aandeed was Pelplin. Hier staat een cistenciënzer abdij met een hele mooie basiliek. Deze laatste was weer opgetrokken uit rode baksteen. In 1274 werd de abdij door de monniken gesticht. De kloosterkerk werd gebouwd tussen 1280 en 1320. Sinds 1824 is Pelplin de zetel van de bisschoppen van Chelmno. De kerk was voor mij een verrassing. Schitterende afbeeldingen en volgens de mevrouw die me binnen liet was het altaar het grootste altaar van Europa.

Ik werd wel erg enthousiast ontvangen door de gids. Ik was dan ook de enige bezoeker. “Waar komt u vandaan?” Ik antwoordde dat ik uit Nederland kwam. “Waar is de groep?” Ik antwoordde dat ik alleen was. Ze keek me vol ongeloof aan. Er moest toch een groep zijn? Maar ja, er was niets en er kwam niets. Dus nam zij me mee de kerk in en vertelde het één en het ander. Daarna verdween ze weer.

Toen ik klaar was met de bezichtiging en ik naar buiten ging snapte ik haar reactie pas. Buiten stond een bus van ......Bolderman. Met allemaal Nederlanders die keurig naar de gids stonden te luisteren en die allemaal keurig achter elkaar naar binnen gingen. Ik was blij dat ik daar nog niet bij hoorde. Ik stapte vrolijk in mijn eigen auto en keerde weer terug naar mijn onderkomen. Daar kreeg ik allemaal schone handdoeken en schoon beddengoed, zodat alles toch weer goed gekomen is.