Tarnow

Tarnow.

Vandaag dus een “rustdag”. Eerst een ontbijtje en ik houd me keurig in. Ik heb nog geen worstjes, gebakken eieren met spek en roerei gegeten. Als ik dat elke dag zou doen zou ik moddervet worden. En ik wil weer lekker strak op school verschijnen. De reviews over dit hotel vermelden dat “het ontbijt wat pover is voor een 4 sterrenhotel.”
Daar ben ik het niet mee eens. Er staan inderdaad niet allerlei soorten eieren, maar je kunt vragen of ze het voor je klaarmaken. En dat doen ze dan meteen. Beter zo dan dat je de helft weg moet gooien, want vaak zie ik dat er ontzettend veel overblijft.
Voor mij is er in ieder geval genoeg.

Eergisteren moest ik plotseling uitwijken voor een tegemoetkomende auto en toen kwam ik met mijn band keihard tegen een stoeprand aan. Gelukkig had ik mijn stuur goed vast maar ik wilde vandaag toch even voor de zekerheid langs de garage. Wat als er iets niet goed is met mijn wiel? Is mijn band beschadigd? Gisteren had ik al naar de garage gezocht maar zelfs Tom kon hem niet vinden. Die stuurde me ergens naar toe waar helemaal geen garage was. Daarom heb ik nog eens goed op internet gekeken en ik denk dat het een hele nieuwe garage is en dit keer kon Tom er niets aan doen. Dus eerst maar vanmorgen weer zoeken naar de garage. Nu had ik hem wel snel gevonden. Het is wel leuk als je voor de garage staat en Tom blijft zeggen dat je om moet keren. Nee jongen, dit keer is tante Elly je te slim af.

De vriendelijke mensen van de garage gingen meteen met mijn auto aan de slag en wat ik vermoedde bleek waarheid: mijn band was beschadigd. Dus er moest een nieuwe band komen en natuurlijk het liefst twee, want je vervangt meestal niet een band. De man zei dat het goed was dat ik langs gekomen was want het asfalt is ook erg heet en daar hebben de banden erg van te leiden. Ik heb er, voor de zekerheid, maar meteen vier nieuwe banden onder laten zetten en dat alles voor de prijs van 250 euro. Het zijn dezelfde banden als die erom zaten, dus geen afdankertjes uit de Oekraïne. Ik heb maar mijn boek uit de auto genomen over Jan Six en ben gaan lezen, terwijl ik thee kreeg en een glaasje water. Prima service van de Polen.

Na anderhalf uur waren ze klaar en reed ik weer terug naar het hotel. Lekker even naar bed want het is tenslotte een rustdag. Even naar de slimste mens kijken en alvast wat voorbereiden voor de rit van morgen. Maar om vier uur toch weer het rugzakje op en de stad in. De kathedraal uit de 14de eeuw even in en daarna weer op zoek naar twee houten kerkjes, die hier ook moesten staan. Ik moest een hele hoge trap af en ik dacht met afgrijzen dat ik die later ook weer op zou moeten. Maar het eerste kerkje was snel gevonden.

Het tweede kerkje was wat verder. Nu vind ik wel dat ik elke dag wat lopen moet, maar het was vandaag wel weer heel erg heet. Maar een vriendelijke meneer, ja, weer een meneer, wees me de weg over de begraafplaats. Een voetpad onder de bomen, tussen de meest grote grafmonumenten door. Dan is Gilles er maar bekaaid afgekomen. Maar al wat ik zag, geen kerkje. Toen heb ik het maar opgegeven. Ik word er niet ongelukkiger van als ik er een minder zie. Ik heb gewoon even lekker op een bankje tussen de monumenten uitgerust en daarna moest ik weer naar boven. Maar het viel mee. De grootste hitte van de dag was voorbij en waar ik kon liep ik in de schaduw.

Er was nog iets wat ik graag wilde zien. In Tarnow woonden vroeger 25000 Joden. Dat was de helft van de totale bevolking. Tijdens de oorlog zijn die allemaal omgebracht. Van de vroegere oude synagoge zijn slechts vier stenen zuilen van de bima (of biema) bewaard gebleven. Het is de verhoogde plaats met lessenaar in een synagoge waar onder meer de Thora, de eerste vijf boeken van de Tenach, worden voorgelezen. Ik word altijd ontroerd bij het zien van dit soort monumenten en het lezen van de verhalen erbij. Het zou nog fijner zijn als de mensheid ervan geleerd had, maar dat blijkt niet zo te zijn. Als ik tegenwoordig de regering van Polen hoor word ik er wel moedeloos van. De Joodse begraafplaats hier schijnt ook heel indrukwekkend te zijn, maar daar ben ik niet meer aan toegekomen. Je kunt nog wel dwalen door de oude wijk waar je af en toe nog een aandenken vindt aan de Joden die hier gewoond hebben.

Vervolgens ben ik nog even over de Rynek, de Markt, gelopen. Het gotische raadhuis, dat midden op het plein staat, is vele malen verbouwd, waardoor nu de renaissancestijl overheerst. De toren draagt het wapenschild van de Sanguzko’s, de laatste vorsten van Tarnow. Rond het marktplein staan renaissancehuizen met arcaden. Een van de huizen werd bewoond door rijke Schotse handelaren, maar heeft ook dienstgedaan als hoofdkantoor van de vrijmetselaars en als kapel.
Een huis met schitterende gevelschilderingen stond in de steigers en daar kon je weinig van zien.

Om half zeven kwam ik weer bij het hotel en wilde mijn stokken in de auto leggen. Iemand van het hotel kwam vragen of ik mijn auto wilde verzetten. Je moet weten dat het een superklein privé parkeerplaatsje achter het hotel is dat met een hek wordt afgesloten. Dus het is altijd een beetje draaien en keren om eruit te komen, zeker met mijn auto. De meneer zei dat hij het wel wilde doen. Maar dat doe ik zelf wel.
Toen ik de auto verzet had zei hij, en dat maakt me wel weer gelukkig, dat ik “a very good driver was.” Maar dat wist ik natuurlijk al.