Woensdag 8 augustus. Van Gdansk naar Druskininkai.

Vanmorgen heb ik het hotel eerst met mijn teveel opgenomen zloty’s betaald en daarna werd ik om kwart over acht uitgezwaaid door het personeel van mijn herberg in Oliwa. “Tot volgende keer,” riepen ze, in het Engels. Terwijl ik toch al duidelijk had gemaakt dat er waarschijnlijk geen volgende keer meer is. Enthousiast ging op weg.
Vandaag maar even niet lopen, alleen rijden. Gisteren heb ik waarschijnlijk mijn knie geforceerd. Het is ook best inspannend lopen op al die stomme keitjes. Je bent continu bezig met je evenwicht te herstellen. Dus de vorige avond geen pijnstillers, nu de dubbele dosis. Buiten het feit dat ze de pijn stillen werken ze ook ontstekingsremmend. Want een ontsteking kan ik nu niet hebben. Maar vanmorgen was alles weer ok.

Ik draaide de snelweg op en reed soepeltjes om Gdansk heen in de spits. Nadat ik afgeslagen was richting het oosten kwam ik al snel in wegwerkzaamheden terecht. Nu hoor ik je zeggen: “Nou en?” De werkzaamheden waren wel over een afstand van minstens 50 kilometer. En steeds maar omleidingen. Terwijl ik er juist rekening mee had gehouden dat dit stuk heel snel zou gaan. Maar aan alles komt een eind, ook aan de werkzaamheden. Het eerste wat ik deed toen ik weer op een normale weg zat was tanken. Had ik voorlopig genoeg.

Ik passeerde bekend gebied. Twee jaar geleden heb ik een boottocht gemaakt door dit gebied, waarbij de boot via rails over de berg wordt getrokken. Ook de flora en fauna in dit gebied is heel mooi.

Na Ostroda sloeg ik af richting Olsztyn. Ik zat nog niet op de weg of er was weer een wegomleiding. Daar mochten alleen personenauto’s over, kun je nagaan wat voor weggetje dat was. Ongeveer halverwege stond er politie die de auto’s die te groot waren, waaronder campers, van de weg plukte. Ik mocht gelukkig doorrijden. We passeerden een paar onbewaakte spoorwegovergangen waarvoor een stopbord stond. Iedereen stopte netjes, ik dus ook. Naar links kijken, naar rechts kijken, weer naar links en dan gas. Een beetje overdreven, want volgens mij had er al in geen jaren meer een trein gereden want de beplanting groeide weelderig over de rails heen.

De omleiding duurde gelukkig niet zo lang en ik reed verder richting Olsztyn. Ik heb altijd ruzie met die plaats. Ik rijd er verkeerd, verdwaal en het duurt betrekkelijk lang om weer uit te komen. Maar nu had ik Tom. Dus toen Tom zei: “Rechts aanhouden,” deed ik dat. Want rechts aanhouden is geen rechtdoor. Maar ik stond dus hopeloos verkeerd en kwam dus weer in het centrum terecht met allerlei opbrekingen en trambanen. Tom maakte het ook wel heel erg bont. Zegt hij: “Rijdt rechtdoor,” staat er een bord dat alleen een tram rechtdoor mocht. Dus weer keren. Om een lang verhaal kort te maken, de stad heeft me ongeveer een half uur gekost. Maar toen zat ik toch weer op de goede weg. Misschien was Tom wel een beetje boos op me want ik had vanmorgen niet zijn advies opgevolgd. Ik stelde als bestemming Druskininkai in en hij had een hele snelle weg gevonden via Kaliningrad. Was ie zeker vergeten dat ik daar een visum voor had moeten hebben en dat het ongeveer acht uur duurt voor je de grens over bent. Ze hebben een keer uitgerekend dat om Kaliningrad heen rijden sneller gaat dan door Kaliningrad!

Het rijden viel vandaag erg mee. In vergelijking tot twee jaar geleden was de weg sterk verbeterd en kon ik flink opschieten. Ik ben wel weer vaak gestopt om even naar toilet te gaan, te tanken, te eten of iets anders. Het oosten van Polen is een uitzonderlijk mooi gebied. Ik reed door Mazurië heen en het is hier iets hoger dan in Limburg, met overal meren en bossen, heel veel bossen. Je wordt ook steeds gewaarschuwd voor overstekende herten, elanden, wisenten, bizons en wat al nog meer. In alle meren werd druk gezwommen.

Mazurië wordt wel het land van de 1000 meren genoemd, maar in totaal zijn het er wel 3000. Ruim 10.000 jaar geleden hebben krimpende- en aangroeiende gletsjers met al hun natuurlijk geweld een landschap gevormd van heuvels, veengronden en kommen. De meren strekken zich uit langs de noord-zuidas van het gebied. De twee grootste meren van Polen, het Snardwy-meer (110 km2) en het Mamry-meer (102 km2) liggen midden in een uitgestrekt vaargebied van rivieren en kanalen van ongeveer 200 kilometer. In het zuiden stroomt de rivier de Krutynia door een vlakte van dennenbossen waar nog wolven, bizons en lynxen voorkomen. De fauna is zeer divers.

Het strategisch niet onbelangrijke Mazurië is een smeltkroes van culturen en religies uit Duitsland, Rusland en Litouwen met katholieke, protestante en oosters-orthodoxe invloeden. Vanaf de 13de eeuw werden de oude Pruisische stammen van Baltische origine er soms hardhandig tot het christendom bekeerd door de ridders van de Duitse Orde. Eerst werden de steden bevolkt door Polen en Duitsers, na de Tweede wereldoorlog werd het gebied geheel Pools. In plaats van de oorspronkelijke Duitse bevolking kwamen er Poolse kolonisten wonen uit Oekraïne, dat zich aan zijn grote Sovjetbroer had onderwerpen.

Dit merenplateau, ver van intensieve industrieën en verstedelijkte gebieden, kan zich met recht de groene long van Polen noemen. Aan het einde van de 19de eeuw kwamen hier de eerste toeristen. Tegenwoordig is de streek meer dan ooit een geliefde bestemming voor inwoners van Warschau, die elk vrij moment benutten om ernaartoe te gaan.

Ik kwam door Mikolajki, een van de belangrijkste watersportplaatsjes van dit gebied, ook wel de zomerhoodplaats van Mazurië genoemd. Het is in 1726 ontstaan toen de dorpen werden samengevoegd. Rond het plein, waarop een fontein staat met een gekroonde vis als symbool van de bestaansbron alhier, herinneren oude huizen uit de 18de en de 19de eeuw aan het verleden. Overal zie je hotelletjes, kamers te huur, mensen in zwemkleding, bootjes, kano’s, botenverhuurbedrijven …. kortom, een vakantieplaats bij uitstek, ware het niet dat het ook een gebied is waar veel, heel veel muggen voorkomen.

Ik wilde in ieder geval even stoppen in het plaatsje Augustow, niet ver van de grens met Litouwen. Deze stad ligt op een langtong tussen twee meren en werd in de 16de eeuw gesticht door koning Sigismund II August, die zijn naam gaf aan deze plaats. De 19de eeuw was de bloeiperiode dankzij de weg van Warschau naar Sint Petersburg, maar vooral dankzij het kanaal dat tussen 1824 en 1839 werd aangelegd. Ter vergelijking: in 1824 werd het Noordhollands Kanaal in gebruik genomen. In de jaren 1920 tot 1930 was het een geliefd vakantieoord onder de elite. Nu is het een groot watersportcentrum en kunnen hiervandaan allerlei boottochten over de meren ondernomen worden.

Het Augustow-kanaal, dat je verschillende keren passeert met de auto, was de grootste Poolse investering van de 19de eeuw. Het verbindt het stroomgebied van de Wisla met dat van de Nemen en werd daarmee een handelsroute naar de Oostzee. 80 kilometer van de 110 kilometer ligt in Polen en 18 sluizen (14 in Polen) overbruggen het niveauverschil van 50 meter.

Vanaf nu was het niet ver meer naar mijn hotel in Druskininkai. Weer door dichte bossen, waar je haast geen verkeer meer tegenkomt. De hele weg, met uitzondering van de eerste wegopbreking, was het erg rustig en heb ik echt van het landschap kunnen genieten.

Druskininkai zal ik morgen verder beschrijven. Maar het kostte enige moeite om het hotel te vinden. Sommige mensen wisten het niet of wilden het niet weten, of ze spraken geen Engels. Totdat een taxichauffeur zei, terwijl hij zich verontschuldigde voor zijn slechte Engels: “Rijdt maar achter die bus aan, die gaat er ook naar toe.” Het was inderdaad lastig te vinden, ook voor Tom die er helemaal niets van bakte.
Ik was om vijf uur in Druskininkai, en om kwart voor zes in het hotel!

Nu zit ik in een luxehotel en ik heb net broodjes, die ik onderweg gekocht heb, op mijn kamer opgegeten. Het is een soort grand hotel met de allure van toen, dat probeert zich aan te passen aan de moderne tijd. Voor het hotel ligt een park met een grote fontein, die op de muziek van “Barcelona” nu eens omhoog spuit en daarna weer omlaaggaat. En het is de zogenaamde pantoffelparade. Het park is mooi aangelegd, het is tegenover het hotel. In plaats dat ze daar nu een trappetje maken, nee, een aarden walletje. En dat is nu net niets voor mij. Ik loop wel om. Maar dat doe ik morgen. Nu gaat deze jongedame zo haar oogjes sluiten.

P.s
Ik heb nog even nagevraagd waarom ik een kinderstem hoorde bij een halte van de tram in Gdansk. Dat komt omdat Bij halte Miszewskiego een kindertheater is: “Miejsi Teatr Miniatura”.
En bij de Opera Bystrica wordt Toreador van Georges Bizet gezongen:
To-re-ador en ga-a-arde
O–o-opera by-y-stri-i-ca