Mariënburg en Schwerin

Woensdag 31 mei 2023

Na een goede en lange nachtrust (dat mag ook wel na de inspanning in Hildesheim) ben ik rustig opgestaan. Hetty zou het wel te vroeg gevonden hebben, maar ik vond kwart voor acht “uitslapen”. Na het ontbijt het ik de auto ingepakt en uitgebreid afscheid genomen van deze mooie kamer. De auto heb ik weer door de poort geloodst en al gauw zat ik weer in het drukke verkeer. Na ongeveer 25 minuten rijden was ik bij mijn bestemming: kasteel Marienburg. Vanit de verte zie je het al op de Mariënberg liggen. Helaas kon ik niet stoppen voor en foto. En toen moest ik natuurlijk weer naar boven rijden. Dat is lekker, want dan hoef ik niet te klimmen. Ik was als een van de eersten op de parkeerplaats en ik moest nog vijf minuten wachten tot het kasteel openging.

Toen koning Georg V van Hannover zijn echtgenote, koningin Marie, voor haar 39^e verjaardag het kasteel Mariënburg schonk, kon hij niet vermoeden, dat het bewijs van zijn liefde ooit tot een van de meest indrukwekkende neogotische monumenten van Duitsland zou behoren. Tussen 1858 en 1867 ontstond op de 135 meter hoge Mariënberg, die, volgens een sage, door dwergen werd bewoond, deze in neogotische stijl opgetrokken hoge burcht. De eigenaresse verloor haar hart aan het kasteel, dat ze “haar kleine eldorado” noemde. Het architectenteam werd geleid door Wilhelm Hase, de beroemdste Duitse ontwerper van neogotische gebouwen.

Oorspronkelijk was het cadeau niet meer dan een plek, een heuvel in de bossen ten zuiden van de stad Hannover. Koningin Marie wilde graag een middeleeuwse hoge burcht in gotische stijl. Het resultaat was een sprookjeskasteel met vier vleugels, een ruime binnenplaats en veel koninklijke vertrekken. Heel lang heeft ze van haar sprookjeskasteel niet kunnen genieten.

Nog voordat het kasteel echt klaar was, ging ze er in het voorjaar van 1865 met haar echtgenoot Georg V en haar kinderen wonen. Enkele weken later moesten Georg V en zijn zoon in ballingschap in Oostenrijk. Hij had namelijk al meerdere keren een aanbod om een alliantie aan te gaan met Pruisen afgeslagen en wilde in plaats daarvan samenwerken met Oostenrijk. Daarop volgden gevechten. Hannover verloor en Georg V zag zich genoodzaakt om naar Oostenrijk te gaan.

Ondertussen woonde koningin Marie al een tijd in slot Herrenhausen in Hannover. Terwijl zij daar woonde werd er doorgewerkt aan de binnenkant van kasteel Mariënburg. In 1866 verhuisde ze samen met haar dochter Mary en een bescheiden hofhouding naar de Mariënburg. Het kasteel was toen nog lang niet af. Ze reisden heen en weer tussen dit kasteel en het kasteel in Hannover, inclusief de kroonjuwelen en andere schatten. Daaraan kwam in 1867 een einde toen koningin Marie, ten gevolge van de politieke druk en door het verlangen naar haar man, de koning volgde in ballingschap in Oostenrijk. Het moet moeilijk voor haar geweest zijn haar geboortegrond te verlaten. Haar prachtige kasteel zou ze nooit meer terugzien.

Toen verzonk het kasteel als het ware in een diepe slaap en overleefde 100 jaar, ondanks crises en oorlogen. Na de Tweede Wereldoorlog werd er voorzichtig een museum opgericht, maar de middelen om het kasteel goed op te knappen waren er niet. Dus zocht de eigenaar, Ernst August, erfprins van Hannover, naar andere manieren om het kasteel te behouden. Onder leiding van Nicolaus en Tania von Schöning, die zelf al een riddergoed hadden, werd het kasteel nieuw leven ingeblazen. Het moest het “Neuschwanstein” van het noorden worden. Nou, daar ben ik ook geweest en dat is toch wel van een andere kategorie!

Het slot is nu nog steeds privé-bezit van het Huis Hannover en (nog steeds) de residentie van deze Welfendynastie. Ernst August, thans het hoofd van deze familie, heeft het slot grotendeels opengesteld voor publiek. Het kasteel met de inventaris is ingebracht in een stichting met als doel het behoud van het kasteel. Tussen 2022 en 2030 is een ingrijpende restauratie met overheidssubsidie gepland. Het kasteel is in een zo slechte bouwkundige staat, dat het waarschijnlijk geheel afgebroken en vervolgens herbouwd moet worden (vergelijk kasteel de Haar).

Nadat ik het bezichtigd had liep ik weer terug naar de auto. Ik kon nu weer een wens van mijn wensenlijstje afstrepen. In de tomtom typte ik “Schwerin” in, maar hij wilde me via de autobaan Hamburg leiden. En dat wilde ik niet. Ik wilde via de binnenwegen over de Lüneburger Heide. Langs Celle, een prachtig plaatsje met heel veel vakwerkhuizen, langs Uelzen met zijn mooie Hundertwasser station, langs Lüneburg en over de Elbe met het bord waarop staat dat vroeger hier de grens liep tussen West-Europa en de DDR. Maar allereerst moest ik langs Hannover en daar was het wel wat druk. Er was sowieso wel wat verkeer onderweg, vooral veel vrachtverkeer. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik had tenslotte nog krentenbolletjes, broodjes brie, banaantjes, appeltjes en nog meer lekkers bij me. En toen ik een vrachtwagen voor me had die heel langzaam reed ben ik gewoon gaan tanken, want mijn auto houdt ook wel van wat lekkers!

Eigenlijk stond het barokke slot Ludwigslust op mijn lijstje van vandaag. Maar toen ik de informatie over Ludwigslust op internet opzocht bleek dat ik vanwege een grote renovatie de belangrijkste zalen niet kon zien. Slechts een klein deel was open dus Elly had geen “Lust auf Ludwig”.

Om ongeveer vier uur kwam ik bij het hotel aan in Schwerin. Na het inchecken heb ik mijn rugzakje opgedaan en mijn stokken gepakt. Ik vroeg bij de receptie hoe ik het best naar het centrum kon gaan. Met de auto bleek het een crime, heel wat anders dan toen ik hier met Gilles was, zo’n 12 jaar geleden. Wat gaat de tijd snel! Het was nu echt veel drukker en het advies was dan ook om met de bus te gaan. Bus 7 naar de Mariënplatz. Ik liep naar de halte en voordat ik er was reed hij me al voorbij. Ik moest 20 minuten wachten. In de bus stond een kaartjesautomaat waar je een kaartje moest kopen. Dat is niet handig want je kunt je niet vasthouden en ik heb twee stokken in mijn hand!

Gelukkig had ik wat kleingeld in mijn broekzak gestopt en bij de volgende halte durfde ik pas te gaan zitten.

Na toch wel een stukje rijden stapte ik uit en wandelde ik in de zon naar het kasteel. Het ligt op een schiereilandje in de Schweriner See omringd door prachtige tuinen en een beeldenpark. Het kasteel is de trekpleister voor de stad en ook dit kasteel wordt vergeleken met Neuschwanstein. Tja, een romantische uitstraling heeft het zeker, maar de binnenkant kan, naar mijn bescheiden mening, niet tippen aan het kasteel in de Allgau. In het kasteel zetelt de Landesregierung von Mecklenburg-Vorpommern.

Mecklenburg-Schwerin is nauw verbonden met het Nederlandse koningshuis. Hertog Heinrich zu Mecklenburg, de overgrootvader van koning Willen-Alexander, werd in 1876 in het kasteel van Schwerin geboren, groeide daar ook op en trouwde in 1901 met koningin Wilhelmina. Uit dit huwelijk werd koningin Juliana geboren. De barokke kasteeltuin van Schwerin, waar de overgrootvader van koning Willem-Alexander ooit speelde, is sinds de Bundesgartenschau van 2009 in zijn oude glorie hersteld. Ook het zomerhuis dat vroeger door de latere Prins Hendrik werd bewoond kun je bezoeken.

In Schwerin zelf zijn ook koninklijke sporen achtergelaten. Zo heeft een wijnhuis de titel “Koninklijke Nederlandse Hofleverancier” en herinnert de naam van hotel “Niederländischer Hof” aan de banden met het Nederlandse vorstenhuis. De jonge prins kreeg ook les in houtbewerking in de nog bestaande houtdraaierij Zettler.

Terug naar het kasteel. Het kasteel werd gebouwd en verbouwd in de periode tussen de tweede helft van de 14^de eeuw en de 16^de eeuw. De bewoners waren de hertogen en groothertogen van Mecklenburg en Mecklenburg-Schwerin. Sinds 1348 was Schwerin de hoofdstad van Mecklenburg. In 1756 werd het Schweriner Slot door de ader omgeruild voor het barokke kasteel Ludwiglust. Vanaf dat jaartal zetelde het hof daar en raakte het Schweriner slot in verval, ook al. In 1837 keerde de groothertogelijke residentie terug en betrok weer het kasteel. Groothertog Paul-Frederik besloot om het kasteel te herbouwen wat heeft geresulteerd in ht huidige prachtige kasteel.

In 1913 richtte een grote brand veel schade aan het bouwwerk aan wat ook weer werd hersteld. Het kasteel kwam wel de Tweede Wereldoorlog ongeschonden door. De DDR-jaren werd het kasteel ingericht als school. Om rechte gelijkvormige vertrekken te krijgen voor de schoollokalen werden betonnen wanden geplaatst, wat het kasteel niet ten goede kwam. Dit bleef zo tot 1981.

Na de val van het ijzeren gordijn werd het kasteel een museum en nu wordt het dus gebruikt door het parlement van deze deelstaat. Er zijn grote renovaties uitgevoerd om het kasteel weer in oude glorie te herstellen. Gelukkig zijn de veranderingen die aangebracht zijn onder het DDR-regime ongedaan gemaakt. Men wil graag het kasteel op de Werelderfgoedlijst hebben, maar zover is het nog niet.

Toen ik hier met Gilles was, heb ik het kasteel bezichtigd en ik moet zeggen dat ik wel eens mooiere kastelen gezien heb. Het heeft natuurlijk veel geleden. Maar de buitenkant is schitterend en het is zeker een bezoek waard. Eigenlijk was ik net een beetje te laat maar goed, ik was er al een keer geweest. Ik heb, zittend op een bankje, even heerlijk genoten van het uitzicht. Dat is heerlijk na een dagje autorijden. Op de terugweg heb ik lekkere broodjes gekocht.

In Schwerin staat ook nog Ik keek eens op de dienstregeling van de bus die ik van het hotel meegekregen had. Het bleek dat ik nog maar vijf minuten had om bij de halte te komen. Anders moest ik een uur wachten! Mijn stokken holden en sleepten mij met zich mee. Ik stond net op de halte toen de bus kwam. Deze bracht me weer snel naar de halte waar ik weer uit moest stappen, gewoon, ergens in de pampa.

Ik heb een leuke kamer met zelfs een terrasje. Maar het internet is bagger. Ik heb al geklaagd maar voor doet het internet het goed maar niet op mijn kamer. Het slot werkt ook niet goed en ik kan geen thee of koffie op de kamer maken. Bovendien heb ik geen bureau met stoel. Misschien ben ik wel verwend. Maar eigenlijk zou een hotel van deze klasse (4 sterren) het wel moeten hebben. Dus de tv is bagger, internet is niks ….. er blijft niet veel over. Ik heb wel handwerk meegenomen, maar dat ligt in de auto en ik heb mijn pyjama al aan. Morgen maar even klagen bij de receptie, voordat ik een dagje Wismar ga doen.

Foto’s volgen morgen. Het internet is erg zwak hier.