Dinsdag 21 augustus. Van Tallinn naar Helsinki

Vandaag was ik al vroeg uit de veren. Om zeven uur ging ik ontbijten. Lekker rustig dacht ik. Nee hoor, want er stonden drie bussen en volgens mij moesten ze allemaal om acht uur of half negen vertrekken. Een van die bussen was van Kras met allemaal krasse oudjes. Een andere bus kwam uit Duitsland want er stond een man met een Lederhose voor.

Na het ontbijt de laatste dingen in de auto en om half negen stelde ik Tom in. Samen gingen we op weg. Nu hebben ze een nieuwe terminal geopend en dat wist ik gelukkig, maar Tom niet. Via de bewegwijzering kwamen we op de juiste plek aan. Ik hoefde niet zo lang te wachten voordat ze begonnen met inchecken. Toen ik aan de beurt was gaf ik meteen aan dat ik slecht ter been ben. Gelijk kreeg ik een label dat ik aan mijn achteruitkijkspiegel moest hangen en ik moest in een aparte lane gaan staan. Daarna begon het wachten.

De boot, de Star van Tallink, was inmiddels aangekomen uit Helsinki en de auto’s reden ervan af. Ik kon het mooi bekijken omdat ik vooraan in de lane stond. Na een tijdje mochten we erop. Er kwam een mannetje naar me toe die vroeg of ik een rolstoel had. Nee, maar wel twee stokken. Ik moest weer op een ander apart plekje gaan staan, samen met iemand anders. Kon ik alles nog beter bekijken. Eindelijk kreeg ik het seintje dat ik erop mocht en dat vind ik toch altijd een beetje spannend. Moet ik omhoog, moet ik omlaag, kan ik het wel goed zien … Ik moest omhoog dus ik gaf even flink gas en dat was nodig ook. Ik kreeg een plaatsje meteen naast de lift, het kon niet beter. Wel heb ik meteen genoteerd waar ik stond: dek 5, lane 4C. Ik heb een keer op de veerpont van Texel naar mijn auto lopen zoeken en dat zal me geen tweede keer gebeuren.

Ik nam de lift naar de 9de etage, want er stond dat daar de “comfort lounge” was. Hij bleek helemaal vooraan in het schip te zijn dus ik moest goed onthouden hoe ik liep. Gelukkig was hij daar waar ik dacht dat hij was. Mijn kaartje werd gecontroleerd en ik zocht een mooi plekje uit voor het raam, als het ware onder de kapitein. Het kost iets meer, maar dan heb je ook wat. Voor de overtocht inclusief auto en comfortclass betaalde ik 114,00 euro. En dan word je op je wenken bediend. Je krijgt thee, als je er iets hartigs bij wilt krijg je dat en ook als je wat zoets wilt. Frisdrank, service, alles is erbij inbegrepen. Ik vroeg aan de hostess of er ook plattegrondjes van Helsinki aan boord waren. Dat bleek zo te zijn en die waren op de 7de etage. Geen punt, dat haalde ze wel even. En ook, toen we er bijna waren, ik op wilde staan kwam ze naar me toe. “Blijf nog maar lekker zitten, het duurt nog wel even”. Estland was achter me verdwenen en voor me lag Finland met allemaal eilandjes. Het was een schitterende overtocht met mooi weer.

Eraf rijden is vaak wat rommeliger dan erop. Iedereen wil er tegelijk vanaf en van vier rijen moeten er twee gevormd worden en je moet een heel haventerrein over. Maar ik was in ieder geval in Helsinki. Nu had ik, toen ik stond te wachten, het adres ingevoerd in Tom. Maar hij herkende het niet. Welke combinatie ik ook maakte, hij wist het niet. Toen dacht ik het maar eens op mijn mobiel te proberen. En laat die het nu wel weten. Dus ik heb mijn mobiel, zeg maar Truus, naast me neer gelegd. Nou, en toen werd me die Tom toch een partijtje jaloers. Als zij rechtsaf zei, zei hij er ook keihard rechtsaf achteraan. Want nu wist hij het opeens wel. Maar ik had gelukkig zelf ook van tevoren op internet gekeken hoe ik ongeveer rijden moest.

Nu ben ik door veel steden gereden waar gebouwd werd en ik vind dat ik weleens een stad verdien die niet verbouwd wordt. Maar nee hoor, hier lagen ook weer straten open. Rechtsaf kon dan weer niet, sta je aan de rechterkant is er weer een wegversmalling waardoor jij weer bij links in moet voegen. Het duurde toch wel een tijdje voor ik de stad uitwas en ik op weg was naar het hotel. Daar was ik al snel. Ik kon mijn kamer al in en daar was ik blij om. Het was tenslotte nog maar half twee.
Het is een hele vernieuwde kamer en ik klaag weleens over een te laag bed, maar nu heb ik weer een heel hoog bed. Ik ga maar een beetje in het midden liggen want als ik eruit val maak ik een flinke klap.

De hele kamer is ecologisch ingericht. Ik zit in “Forest Green” met een behangetje op de muur met bomen om je de groene Finse natuur te laten ervaren. Het meubilair is gemaakt van essenhout en ook de wastafel is gemaakt van een composiet van hout. Er is vers gebrande organische koffie. Maar ik heb mijn dompelaartje bij me met Lipton Earl Grey.

Vervolgens wilde ik, omdat het toch nog vroeg was, met de bus naar de stad. Die stopt een paar honderd meter van het hotel af, ideaal. En met een kwartier ben je in het centrum. Die bus rijdt dan een heel groot ondergronds busstation in met ik weer niet hoeveel bushaltes. En je wordt eruit gelaten voor een uitgang, maar je kunt niet meer terug. Er mogen geen voetgangers in dat busstation lopen. Ik dacht slim te zijn om gelijk even te kijken waar mijn bus weer zou vertrekken. Ik kwam tot 45, waar was nu 63? Ik snapte er helemaal niets van. Maar ik moest toch naar het VVV dus daar kon ik het gelijk even vragen.

Aan het busstation zit een heel groot winkelcentrum en je loopt via de hoofdroute naar buiten. En dan zie je al gauw de kapel van Kamppi. De Kapel is een plaats van ontmoeting, van rust en van vrede in het hart van Helsinki. Eeneder is uitgenodigd om een moment te genieten van de rust en de vrede in de kapel. Tijdens de openingstijden staan medewerkers van de kerk en sociale werkers in de lobby om mensen te helpen die ondersteuning nodig hebben, onafhankelijk waar je vandaan komt. Er hoeft geen afspraak gemaakt te worden en de gesprekken blijven anoniem.

De kapel werd ontworpen door Mikko Summanen, Kimmo Lintula en Niko Sirola van het architectenbureau K2S. Het gebouw is een voorbeeld van innovatieve houtarchitectuur en kreeg al snel veel aandacht, zelfs voordat het werd voltooid. Voor de bouw werd gebruikgemaakt van elzen-, sparren- en essenhout. Het gebouw heeft een oppervlakte van 352 m2 en een hoogte van 11,5 meter. De kapel werd op 1 februari 2012 geopend, toen Helsinki Wereldhoofdstad Design was.

De buitenwanden van de kapel zijn van sparrenhout gemaakt. Zij zijn behandeld met een speciale was, die door middel van nanotechnologie ontwikkeld werd. De binnenwanden zijn gemaakt van elzenhout, dat in vorm gefreesd werd. Voor de inrichting en de binnendeur werd essenhout gebruikt. Het plafond van de kapel bestaat uit geluidsisolerende gipsplaten. Het kruis op het altaar is het werk van zilversmid Antti Nieminen.

Erediensten of andere religieuze gebeurtenissen, zoals dopen of huwelijksceremonies, vinden er niet plaats. Het is voor alles een plek waar men rust kan vinden. De kapel is door de week geopend van 7:00 uur tot 20:00 uur en in de weekeinden van 10:00 tot 18:00 uur. In het begin van januari 2013 waren er al meer dan 250.000 mensen die de kapel hadden bezocht.

Het ontwerp van de kapel werd door The Chicago Athenaeum onderscheiden met de International Architecture Award 2010, een prijs die wordt gegeven aan 's werelds meest opmerkelijke al dan niet gebouwde ontwerpen in de architectuur. Het netwerk CNN noemde het gebouw een architectonisch monument en meldde dat de kapel laat zien hoe hedendaagse architectuur op zijn best kan boeien en inspireren.

Het was heel apart om te zien en ook schitterend gemaakt. Er mag binnen niet gefotografeerd worden en toch zie je dat er mensen zijn die het ondanks alles proberen. En dat terwijl er iemand bij staat dat het niet mag.

Na de kapel liep ik naar het Centraal Station. Gelukkig wist ik nog dat het in het Zweeds “Järnvägen” heet, want in het Engels stond het er niet. In het CS was het VVV dus daar heb ik me even laten voorlichten over de prijzen van het openbaar vervoer. Want je kan wel een Helsinki Card nemen, maar ik kan lang niet alles doen. Een dagkaart openbaar vervoer is voor mij veel handiger en ook veel goedkopen. Een Helsinki Card kost meer dan 50 euro en een dagkaart 9 euro. Ook heb ik informatie gevraagd over de kringlijn die hier rijdt. Het gaat om lijn 3 die overgaat in lijn 2 en die langs alle belangrijke gebouwen komt. Toen nog een plattegrondje en moeders kon weer op stap.

Via de Esplanade liep ik naar de grote Markthal, een soort Boqueria. Ze verkopen er zelfs Jamon Iberico. Maar ik ging vooral voor de vis. Die wilde ik wel kopen en in het hotel lekker opeten. En dat heb ik ook gedaan. Bij de Markthal Heb je ook een buitenmarkt en het was een kleurig geheel. Op de achtergrond lagen de grote cruiseschepen en de ferry’s. In de verte, tegen een berg(je) ligt de Uspenski-kathedraal. Maar omdat ik weer wat last van mijn knie kreeg besloot ik om die morgen te bezoeken. Ik ging het trammetje nemen. Dat kwam inderdaad langs een aantal bezienswaardigheden en ik zag ook al dat ik de Dom niet moet gaan bezoeken. Wat een treden! Dan kom ik helemaal niet meer vooruit.

Ik reed de hele stad door maar ik heb toch wel het een en ander gemist. Wat ik nu wel weet is dat ik het lopen een stuk kan beperken door, ook al is het maar voor een halte, de tram te nemen. Ik ben in het trammetje blijven zitten tot het station en ben toen weer naar het nabijgelegen busstation gelopen. Van de mevrouw van het VVV had ik gehoord dat bus 63 van gate 44 vertrok, en dat bleek ook zo te zijn. De bus stond klaar en, nadat ik door de schuifdeuren gegaan was, kon ik de bus in. Met 20 minuten was ik weer in het hotel waar ik lekker mijn broodjes gegeten heb.

Ik heb hier in de kamer trouwens een hele leuke loveseat, waarin ik niet durf te gaan zitten want die is zo laag! Dus een te hoog bed en een te lage stoel. Ik ga lekker slapen en morgen hebben we weer een dag.