De reis naar Hildesheim via Hameln

29 mei 2023: Tweede Pinksterdag

Ik ben weer “en route”. Zoals jullie van mij gewend zijn ben ik vanmorgen weer om ongeveer 9 uur weggereden. Heel rustig. Ook nog even langs de Dekamarkt voor wat banaantjes voor onderweg. Ik ben dit jaar niet met Tom op stap, maar met Bram. Rinske heeft deze man voor mij uitgezocht. Vroeger was het zo dat de ouders een man voor hun kinderen uitkozen, maar hier is het dus andersom. Ik moet wel zeggen dat hij een heerlijke stem heeft, maar dat hij misschien nog wel eigenwijzer is dan Tom.

Vandaag wilde ik reizen tot Hildesheim, een mooie afstand van bijna 400 kilometer. Kijk, ik rijd natuurlijk niet in een ruk naar Hildesheim. Ik wilde onderweg een stop maken in Hameln, je weet wel, van die rattenvanger. Ik ben daar ooit met Gilles geweest en ik vond het een leuk stadje. Ik twijfelde aan de kunde van mijn Bram en stopte onderweg om te kijken of hij het wel goed deed. Hij was zo volhardend. Maar het klopte.

Ik ben over de dijk naar Lelystad gereden en vervolgens via Dronten naar Kampen. Toen over de IJssel en daarna richting Almelo. Dat rijdt, hoewel 2-baans, best wel goed door. Je komt tenslotte bij Almelo uit en dan ben je al bijna bij de grens. Om elf uur reed ik Duitsland in. In Nederland was het vrij rustig, maar richting Osnabrück werd het drukker. Daarna werd het weer rustig. Ik reed door het Teutoburger Wald, het Wiehengebergte en het Weserbergland, een mooi rustig gebied. Ik zag de Porta Westfalica met het Kaiser Wilhelm monument. Het werd gebouwd tussen 1892 en 1896 in de toenmalige Pruisische provincie Westfalen. Het bouwwerk is 88 meter hoog en vanuit de wijde omtrek te zien. Ik ben er ooit met mijn ouders geweest en later met Gilles.

Bij Rinteln sloeg ik af richting Hameln. Daar had ik een parkeerplaats in de stad uitgezocht. Hij was zo goed als leeg en niet duur. Via een poortje stond je direct in de binnenstad. Hameln is leuk en in de zomer wordt hier altijd “de rattenvanger van Hameln” opgevoerd. Ik heb het met Gilles een keer gezien en er spelen heel wat kinderen mee.

Jullie kennen zo langzamerhand mijn liefde voor de architectuur wel. Na de route van de Backsteingotik en de vakwerkhuizen is het nu de beurt van de Weserrenaissance. Dit is een stijl in de architectuur in en rondom het dal van de Weser. Hij is te dateren vanaf het begin van de 16^de eeuw tot halverwege de 17^de eeuw. De Weserrenaissance combineert kenmerkende elementen van de Italiaanse renaissanve met de West-Europese renaissance, vooral de Nederlandse.

Kenmerkend voor de Weserrenaissance zijn onder andere rijk versierde gevels. Grote gebouwen, zoals kastelen, hebben vaak een Utlucht. Dat is een meerdere verdiepingen omvattende erker. Het atadhuis van Hameln heeft zo een erker en ook verschillende huizen in de stad. Het stadhuis stond alleen in de steigers, dus dat kon ik niet fotograferen, maar wel een heleboel andere mooie huizen en de kruittoren. Ik ben met Gilles ooit naar slot Hämelschenburg geweest en je weet niet wat je ziet!

Na een wandeling van anderhalf uur besloot ik mijn reis naar Hildesheim voor te zetten; nog zo’n 60 kilometer. Ik had een hotel besproken met een eigen parkeerplaats op een binnenplaats. Alleen wist ik niet dat er een festival gaande was. Ik reed een paar keer langs het hotel, wat al moeilijk genoeg was met al die feestvierende mensen op straat, tot ik het zat werd. Ik parkeerde de auto dubbel en belde naar de receptie. Ik moest een sleutel op komen halen en dan kon ik de binnenplaats op. Gelukkig kwam er niet een piepklein plaatsje vrij en mijn skills in het achteruit inparkeren kwamen hier goed van pas. Ik heb de sleutels opgehaald en moest voor de derde keer het rondje rijden, want de deur naar de binnenplaats zat in een andere straat.

Ik wist niet precies welke deur het was, het moest een bruine zijn. Maar het handige van een afstandsbediening is dat er meestal wel wat opengaat als je erop drukt. En zo ook hier. Een soort van “Sesam open u”. De poort was wel wat aan de krappe kant, maar het lukte. Er waren maar twee plaatsen beschikbaar. Gelukkig maar dat ik gereserveerd had, want als er voor de deur plaats is mag je maar twee uur blijven staan.

Ik heb hier een prachtige kamer, maar er mist toch wel wat in dit hotel. Ten eerste werkt de lift niet. Gelukkig werd mijn bagage naar boven gebracht. Ten tweede kan ik hier vanavond niet eten; het is een hotel met alleen ontbijt. Ten derde heb ik wel een waterkoker op de kamer, maar geen thee of koffie. Gelukkig heb ik altijd thee bij me. De receptioniste zei dat er op het festival wel eten was. Ik liep erheen maar ja, het was allemaal “Wurst” en heel veel bier. Ik hield het voor gezien. Ik had nog heerlijke broodjes in mijn koelbox die er om smeekten opgegeten te worden. Bovendien heb ik drinken, appeltjes en banaantjes dus ik kom niet van de honger om.

Zo, de eerste dag zit erop. Morgen naar slot Marienburg en nog een keertje naar het centrum van Hildesheim, dat een plaats heeft op de lijst van Unesco werelderfgoed.